زمانی که بدن به خواب عمیق می رود ، نفس هم خواب است .
در زمانِ مراقبه عمیق و زمانی که شاهد در دل ، دارد جذب نور می شود ، نفس ناپدید می شود . در واقع حالتِ نیمه جان می گیرد . یا شاید بتوان گفت : خاموش می شود . منتها حداکثر برای ۷ روز . اگر این زمان بگذرد ، آنگاه بدن نیز می میرد .
سپاسگزارم از توجهتون، خیلی باعث دلگرمیه.
درود
بسیار عالی
درود
درست است
درود
بسیار عالی
لزوما " نفس پرستی، گرایش به لذت های جسمانی و خودخواهی است. " ، نیست . شخص میتواند دچار این شود که " منِ ریاضت کِش . منِ به مراحلِ عمیق مراقبه رسیده . منِ پرهیزگار . منِ متعالی ، روحانی ، به اشراق رسیده و . . . . . " . من های زیبای عرفانی.
یا منی که فکر دیگرانم . موفقیت در سلوک ، نفس پرستی تولید می کند .
نتیجه عرفانی اشتباه . اینجا منظور" آرامش موقت نفس " نیست . بلکه زمانی که نفس را در مکانی/ اتاقی/ معبدی/ و . . . محدود کنی و ابزار لذت جوئی را از او بگیری ، مانند اژدهائی میشود که انگار خفته است . پس اینجا منظور این نیست که" ریاضت بکش یا تزکیه کن " . نفس ، مانع نیست . نفس از اماره به مرضیه می رسد . نفس تنها برای ساعاتی در زمان جذب به نور ناپدید می شود .
'نفس ' یعنی من .
وقتی آدمی خواب هست ، ' من ' خواب هست .
۱: نفس امّاره . . .
۲: نفس لوّامه . . .
۳: نفس ناطقه یا متفکّره . . .
۴: نفس عاقله یا ملهمه . . .
۵: نفس مطمئنّه . . .
۶: نفس راضیه . . .
۷: نفس مرضیّه
همیشه نفس حضور دارد . حتی در تجربیات الهی .
فکر و خیال ، از مخربترین ابزار در زردخانه مغز هستن.
سلام
"مخارج ضروری" بهتره به جای "نیازهای ضروری"
