معنی امر به معروف و نهی از منکر

اولین شرط انجام امر به معروف و نهی از منکر ، عالِم و عامل بودن  شخص نسبت به معروف و عالِم و تارِک بودنش  نسبت به منکر است.

درود بر شما؛ تصور می‌کنم صرف نظر از معنی این عبارت مصادیق و کاربرد آن مهم‌تر باشد. آنچه در فروع دین ما تحت عنوان امر به معروف و نهی از منکر آورده شده و واجب است اساسا در برابر حاکمیت است نه بین آحاد مردم؛ چنانکه حسین بن علی(ع) در هنگام خروج از مکه و حرکت به طرف کوفه به بدرقه کنندگان و همراهانش فرمود: «من به عنوان یاغی، شورشی و مفسد حرکت نکرده‌ام بلکه میخواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و  امت جدم را اصلاح نمایم.» بنابر این اصل امر به معروف و نهی از منکر در برابر کجروی و بدکنشی حاکمیت است.

با سلام خدمت دوست عزیزم.

در شرع مقدس اسلام و البته مذهب شیعه دو عمل امر به معروف و نهی از منکر از فروع دین بوده و انجام اونها برای مسلمانان واجبه. کلمه معروف یعنی کار خوب و پسندیده و امر به معروف یعنی مسلمانی یه فرد مسلمان دیگه رو به انجام دادن اون کار خوب توصیه بکنه. در مقابل کلمه منکَر یعنی کار بد و ناپسند و نهی از منکر هم یعنی توصیه به انجام ندادن اون کار ناپسند.

توضیح مهم: البته این دو عمل شرایط و مراتب خودشون رو دارن که باید رعایت بشن طوری که مخاطب رو ناراحت نکنه. منظورم از مراتب یعنی این که شخص پله به پله این کار رو انجام بده. مثلاً اول با صحبت کردن غیرمستقیم درباره اون کار خوب یا کار بد. بعد انجام دادن اون کار خوب بدون هیچ حرفی. و در آخر با تذکر و گفتن. و در صورتی هم که اثر نکرد فرد دیگه وظیفه‌ای نداره و نباید با اصرار کردن مخاطب رو ناراحت کنه و باید موضوع رو دیگه ادامه نده.

معروف  عملی که در عرف اخلاق جامعه عقلای قوم به خوبی شناخته شده است و امر  در عربی نوعی دستور ارشاد محسوب می‌شود

عکس آن در مورد منکر می‌باشد عملی مذموم و ناپسندیده نزد پاکان عاقل می باشد و نهی نیز امر به عدم انجام عملی می‌باشد و نوعی دستور به پرهیز و انجام ندادن عملی که در جامعه مذموم و بد شمرده می‌شود

عیب آن می‌تواند با  واکنش انفعالی  احساس حقارت و  تخفیف روانی ناشی از  کاهش عزت نفس  نسبت به واعظ خشک اخلاق تندخو همراه شود.