جريان دولت و توسعه در ايران، قبل ازسال 1300

قبل از سال ۱۳۰۰ شمسی (۱۹۲۱ میلادی)، ایران در دوران قاجار قرار داشت. در این دوره، مفهوم دولت و توسعه به شکلی که امروز می‌شناسیم، وجود نداشت. با این حال، تلاش‌هایی برای نوسازی و اصلاحات در کشور صورت گرفت که می‌توان آن‌ها را سرآغاز شکل‌گیری دولت مدرن و توسعه در ایران دانست.

• دولت متمرکز ضعیف: دولت قاجار با ساختار متمرکز ضعیفی روبرو بود و قدرت در دست شاه و اطرافیانش متمرکز بود. این امر باعث فساد گسترده و ناکارآمدی در اداره کشور می‌شد.
• اقتصاد وابسته به کشاورزی: اقتصاد ایران عمدتاً بر پایه کشاورزی و دامداری بود و بخش صنعت و تجارت بسیار ضعیف بود. این وابستگی به کشاورزی باعث آسیب‌پذیری اقتصاد در برابر خشکسالی و سایر بلایای طبیعی می‌شد.
• تلاش‌های نوسازی: در اواخر دوره قاجار، برخی از شاهان و دولتمردان تلاش‌هایی برای نوسازی کشور آغاز کردند. این تلاش‌ها شامل اصلاحات نظامی، اداری، آموزشی و اقتصادی بود.
• نفوذ قدرت‌های خارجی: ایران در این دوره تحت تأثیر قدرت‌های خارجی مانند روسیه و بریتانیا قرار داشت. این نفوذ در قالب قراردادهای اقتصادی و سیاسی باعث تضعیف استقلال و حاکمیت ملی ایران می‌شد.
• جنبش مشروطه: در سال ۱۲۸۵ شمسی (۱۹۰۶ میلادی)، جنبش مشروطه در ایران به پیروزی رسید و اولین قانون اساسی کشور تدوین شد. این رویداد نقطه عطفی در تاریخ ایران بود و راه را برای شکل‌گیری دولت مدرن و توسعه هموار کرد.