اصطلاح "اندر گاه "

"اندرگاه" در گاه‌شماری اوستایی دوره ساسانی به پنج روز اضافه در پایان سال اشاره دارد. این پنج روز نه به هیچ یک از دوازده ماه سال تعلق داشتند و به طور جداگانه در پایان سال قرار می گرفتند.

دلایل اضافه کردن اندرگاه به گاه شماری:

• تنظیم سال شمسی با سال قمری: سال شمسی 365 روز و سال قمری 354 روز دارد. اضافه کردن اندرگاه به سال شمسی باعث می شد تا این دو نوع سال با هم تطبیق داشته باشند.
• جشن و پاسداشت مناسبت های مذهبی: اندرگاه فرصتی برای جشن و پاسداشت مناسبت های مذهبی بود که در طول سال جای نمی گرفتند.

نام روزهای اندرگاه:

• هَئورْوَتاتْ
• اَمْرَتاتْ
• وَهْوُ مَنَهْ
• تَشْتَرْ
• اَسْپَنْدَرْمَذْ

اندرگاه در گاه شماری جدید ایرانی (تقویم جلالی) استفاده نمی شود.