واژه ی گلگود به چه معناست؟

گلگود  = گل + گود

یعنی گودالی که از گل پر شده است 

واژهٔ گلگود (گل‌گود) در زبان فارسی به معنای «نشستگاه زن بافنده، برای بافتن پارچه» است. این واژه از دو بخش «گل» و «گود» تشکیل شده است. «گل» در اینجا به معنای «نشستن» است و «گود» به معنای «فرو رفتگی» است. بنابراین، گلگود به معنای «نشستن در فرو رفتگی» است.

گلگود معمولاً از چوب یا فلز ساخته می‌شود و دارای یک سطح صاف و یک پشتی است. زن بافنده روی گلگود می‌نشیند و پارچه را روی سطح صاف آن می‌بافد. پشتی گلگود از پشت بدن زن بافنده حمایت می‌کند و باعث می‌شود که او بتواند به راحتی و بدون خستگی ببافد.

گلگود در میان زنان روستایی ایران رواج دارد. زنان روستایی از گلگود برای بافتن انواع پارچه‌های سنتی مانند گلیم، جاجیم، و نوعی پارچهٔ ابریشمی به نام «چنته» استفاده می‌کنند.

در برخی از مناطق ایران، گلگود را با نام‌های دیگری نیز می‌شناسند. به عنوان مثال، در خراسان جنوبی به گلگود «فرشته» می‌گویند و در آذربایجان شرقی به آن «گل‌نشین» می‌گویند.