زبان فارسی ، حروف الفبا

سلام

به طور خلاصه میشه اینطوری گفت: در حروف الفبا وقتی بخوان حرف یاء رو بنویسند، به صورت «ی» می نویسند. اما توجه داشته باشید این گراف، دو تا کاربرد داره (مثل «و» و «ا»)؛ یکی این که به صورت حرف استفاده بشه و یکی اینکه به عنوان «صدای بلند» استفاده بشه. حالا چطوری تشخیص بدیم که مثلا یک «ی یـ» یا مثلا یک «و ـو» در  یک کلمه، حرف هستش یا صدای بلند. 

 بین کاربرد حرف و صدا، چندتا تفاوت است که دوتا از مهمترینهاش اینه: 1-حرف، صداهای مختلف مثل فتحه و ضمه و ...، میپذیره، اما یک صدای بلند، خودش صدا هستش و دیگه صدا نمیپذیره. 2- قبل ار یک حر،  هر صدایی میتونه بیاد اما قبل از یک صدای بلند، یک صدای کوتاه متناظر با اون وجود داره؛ یعنی قبل صدای بلند «ی» حتما یک کسره وجود داره و قبل از صدای بلند «و» حتما یک ضمه وجود داره. 

برای همینهاست که  اسم این دو کاربرد هم فرق داره: به «ی» که حرف باشه، میگن «یاء» و یِ)؛  و به همین  گراف به عنوان صدا میگن صدای  «ای»؛ به «و» وقتی حرف باشه میگن «واو» و گاهی هم «وِ»؛ ولی به همین گراف، وقتی صدا باشه میگن صدای  «او». 

دیگه فرق نداره که این گرافها، در وسط کلمه باشند یا در آخر کلمه.  کاربریشونه که مهمّه.  مثلا، «یـ» اگه در وسط کلمه، نقطه نمیداشت، با کرسی، گراف حرف«بـ» و گراف حرف «تـ» و «پـ» و «نـ»   اشتباه گرفته میشد.  این چهار  گراف با نقطه گذاری از هم متفاوت شدند. پس نقطه برای اینها ضرور است. 

فقط میمونه حرف «ی» وقتی در آخر میاد. معمولا بین «ی» که حرف باشه با «ی» که صدای بلند باشه، یا «ی» که یاء مقصوره هستی مثلا در عیسی و موسی، اشتباه میشه اگه اِعراب نداشته باشه. در عربی، روی یاء مقصوره «الف کوتاه» میاد و معلوم میشه؛ حالا، یعنی چطوری راحت تر بفهمیم که «ی»در آخر یک کلمه حرف هستش یا صدای بلند؛  زیر «ی» ای که صدای بلند باشه، دو تا نقطه میذارن.