معنی "مقام سبوت" د رادبیات فارسی

«مقام امن ثبوت» برای همهی موجودات حتّی خدای متعال وجود دارد و همان مقامی است که سزاوار است هر موجود به بودن در آن مقام، تحمید و تمجید شود. امّا «مقام امن سلوکی» حاصل صراط سلوکی و سیر صعود عرفانی است. این مقام گاه در اشعار عرفانی به‌عنوان بالاترین حدّ هر یک از منازل که برای سالکان الی الله رسیدن به آن امکان‌پذیر است به کار رفته است که در این معنای نسبی، «مقام امن» همان «مقام محمود» می­باشد که تشکیک در آن راه دارد و برای هر فرد متناسب با سرّقدر خود اوست. در این معنا سالک با وصول به مقام امنِ هر منزل، از سوی پیر و مرشد خویش اجازه ورود به منازل بعدی سلوک را پیدا خواهد کرد. امّا در طول سایر منازل سلوکی، یک «مقام امن مطلق» نیز وجود دارد که سالک با وصول به آن، به ثبوت و امنیت می‎رسد و خوف از دست دادن مراتب عرفانی برای او از بین می­رود.  در ادبیات عرفانی، این «مقام امن مطلق سلوکی» همان مقام توحید است. راه رسیدن به آن‌هم تقواست امّا تقوا به معنای اعتصام. اگر سالک به مقام اعتصام، یعنی نگه داشته شدن به‌جای خویشتن‌داری و خودنگه‎داری، برسد از مرتبه­ی مخلِصین به زمره­ی مخلَصین واصل می‎شود. در این مرتبه است که سالک پیش از مرگ به مرتبه «یقین» به‌واسطه‌ی مرگ اختیاری عرفانی نائل می‎شود. عموم عارفان معتقدند وصول به «مقام امن مطلق» در دنیا و پیش از مرگ، فقط برای صاحبان عصمت کلّیه است و دیگران پس از مرگ به این مقام امن واصل می­شوند، لذا با بررسی کلیدواژه «مقام امن» در میراث عرفانی منثور و منظوم این نتیجه که «مقام امن» در دنیا مساوی با «مقام بی­قراری عاشقان» و «مقام خوف» است، دور از واقع نیست.

* باز نشر از سایت: 👇

https://ltr.atu.ac.ir/article_12500.html#:~:text=«مقام امن ثبوت» برای همهی,و سیر صعود عرفانی است.