پرسشها با دستهبندی (زبان فارسی => زبان فارسی => شعر)
"کانجا که ارادت بود انکار نباشد" یعنی چی؟ گر دست به شمشیر بری عشق همان است کانجا که ارادت بود انکار نباشد
اندر دل من درون و بیرون همه او است اندر تن من جان و رگ و خون همه اوست اینجای چگونه کفر و ایمان گنجد بیچون باشد وجود من چون همه اوست
آرایه ی "مجاز " رو میشه با مثال توضیح بدید
"دفتر اشیا" در این بیت یعنی چی؟ هیچ اگر سایه پذیرد منم آن سایه ی هیچ //که مرا نام نه در دفتر اشیا شنوند
این شعر از کیه ؟ "درد را باران نمیشوید ولی زیر باران گریه کن "
آن ز عشق جان دوید و این ز بیم عشق کو و بیم کو فرقی عظیم سیر عارف هر دمی تا تخت شاه سیر زاهد هر مهی یک روزه راه وصف حق کو وصف مشتی خاک کو وصف حادث کو وصف پاک کو از قش خود وز دش خود باز ره که سوی شه یافت آن شهباز ره این قش و دش هست جبر و اختیار از ورای این دو آمد جذب یار ✏ «مولوی»
شه طبیبان جمع کرد از چپ و راست گفت جان هر دو در دست شماست جان من سهلست جان جانم اوست دردمند و خستهام درمانم اوست هر که درمان کرد مر جان مرا برد گنج و در و مرجان مرا
"بنده ی پیرِ مغانم" کنایه از چیه ؟ بنده ی پیرِ مغانم که ز جهلم بِرَهانْد پیرِ ما هر چه کُنَد عینِ عنایت باشد
شعر نو زیر: " من از خودم یه سرزمین ساختم ولی تو فکر او ور مرزی" کنایه از چیه ؟
مشخص ترین آرایه ی این بیت چیه؟ نقدِ صوفی نه همه صافیِ بیغَش باشد ای بسا خرقه که مُستوجبِ آتش باشد