آیا می توان در فرهنگستان زبان پارسی هماد واژگان عربی را از میان برد؟

آری .پس از تازی

نگرانیم؟  نگریم ما ان پارسی را؟ زبانم به کام  دروغ که نگوییم!؟  من که بدیدم   دگرگون از این.  ان کس از پرمایگی پارسی بگوید، که خود تواند سخنی به پارسی گفتن. تو را گر اندک اشنایی با پرمایگی پارسی هست، چه بود این سیه روزگاری  واژگان تو و گر نیست چه بود این دم از پرمایگی زدن؟! از انچه که خود نشناخته ای دم زدی؟

مگر کار فرهنگستان روفتن  اندیشه های تاربسته ی من است؟  مرا دوصد فرهنگستان به چه کار،  چه، گر از دل نخواهم که شناسم  خویش را و گر دل  سپرده باشم آن کار را، فرهنگستان را آیدم به چه درد؟ 

چشم به فرهنگستان  دوختن  تنبلیست. هزار هزار آن  نگر، آن  یک کار نیست؛ نگرانی که کار نیست. دست دست مکن.   آستین برکشو بر واژگان وژدانت جارو کن. هوش دار چینش  واژگانت را و  بپرهیز دورغ  را.

و  تو ان سولاخ پیدا کن که این  مروارید، این نیوش جانان، این زرینه  سخن از ان جهیده که:  "بز داییم، ان همه زیبایی ادبیات، دیگر وجود ندارد"... شگفتا و دو صد زرشکا.

پایان برم این  یادگارو  بدانم ان انگیزه  ها  در پس  این پرسش و پاسخ را.

واژگان عربی را به آسانی نمی توان از زبان پارسی پاک کرد به دلایلی : 

از هنگامی که اعراب  مسلمان به ایران آمدند و ایرانیان  مسلمان شدند چون دین کارکرد  زیادی در کشورهایی مانند ایران داشت به ناچار می بایست زبان آیین که همان زبان تازی  بود را می پذیرفتند  و به کار می بردند در طول حدود هزار و پانصد سال دین این مردم اسلام بوده و شئونات زندگی خود از تولد تا مرگ را با دین اسلام هماهنگ می کردند از روزی که اذان  و اقامه را در گوش بچه می گفتند و تا زمانی که او را در خاک می نهادند و بر او نماز میت و تلقین می خواندند و این دین با زبانش در فرهنگ ایران جا گرفته است .  و طبیعتاً دین مردم ما  اسلام است و اسلام خواهد بود 

دوم اینکه نویسندگان و شاعران و هنرمندان و دانشمندان ایران زمین  برخی آثار خود را به زبان عربی پدید آورده آند و زبان عربی با ادبیات فارسی در آمیخته و اگر واژگان عربی را از زبان فارسی بزداییم آن همه زیبایی  ادبیات دیگر وجود ندارد تا جایی که بسیاری از زیبایی های ادبیات با واژگان تازی است و برای آن که  ادبیات فارسی را بهتر بتوانیم بفهمیم باید با زبان عربی نیز آشنا باشیم .

و دلایل دیگر که بیان آن به درازا می انجامد