پاسداری از زبان پارسی
١ پاسخ
بسیار عالی! بیایید گزینه‌ها رو یکی‌یکی بررسی کنیم تا ببینیم کدام درست هستند و کدام نادرست:
---
الف) آسمان = سپهر
درست
هر دو به مفهوم آسمان، گنبد آسمانی، یا فلک به‌کار می‌رن. "سپهر" واژه‌ای ادبی‌تره.
ب) وَرت = گل
درست
"ورت" یا "ورتا" در فارسی باستان و اوستایی به معنی گل بوده.
پ) ورد = دگرگونی
نادرست
"ورد" به معنی ذکر، دعا هست؛
"دگرگونی" در فارسی باستان می‌تونه واژه‌هایی مثل "پرتگ" یا "گَردان" داشته باشه.
ت) خورشید = خور
درست
"خور" شکل کهن‌تر و ریشه‌ی واژه "خورشید" هست. خور = آفتاب.
س) بانگ = ویر
نادرست
واژه "ویر" در فارسی باستان به معنی مرد یا قهرمان بوده.
"بانگ" = فریاد، صدا بلند.
واژه‌ای مثل "ویله" یا "هراس‌خوان" به بانگ نزدیک‌تره.
ج) خشترپاون = دهقان
نادرست
"خشترپاون" (xšaθrapāvan) به معنی دارنده‌ی فرمان / فرماندار / شاهزاده محلی هست.
"دهقان" = کشاورز یا مالکان زمین در دوره ساسانی و اسلامی.
چ) ریمن = دیو
نادرست
"ریمن" به معنی شاد، فرخنده، خرم بوده.
هیچ ربطی به دیو نداره، اتفاقاً کاملاً مثبت هست.
ح) نگر = دیدگاه
درست
واژه "نگر" یا "نگرِش" به معنی نگاه و دیدگاهه.
خ) ویله = فریاد
درست
"ویله" در فارسی کهن و گویش‌های محلی = ناله، زاری، فریاد
د) بهمن = اندیشه نیکو
درست
از ریشه اوستایی "وهومنه" (Vohu Manah)
"بهمن" = نیک‌اندیشی / اندیشه نیکو، یکی از امشاسپندان در آیین زرتشتی
پاسخ شما
