زبان فارسی شعر و ادب

سلام دوست عزیز 

بله درست میفرمایید نه فقط در شاهنامه بلکه در بیشتر شعرها این تحریف و بازنویسی دیده میشه 

برای من هم پیش اومده که شعری از مولانا رو در یک نسخه خوندم و وقتی به نسخه های دیگه مراجعه کردم متوجه شدم که کاملا باهم فرق دارند

درواقع مفسران و ویراستاران ممکنه با کلمه ای در اشعار مواجه بشن که فکرکنند مناسب جمله نیست و نتونند معنی قانع کننده ای براش پیدا کنند به همین جهت کلمه رو تغییر میدن تا به گمان خودشون شعر زیباتر بشه درصورتی که خیلی از کلماتی که امروز در زبان فارسی استفاده میشه در گذشته معنایی کاملا متفاوت داشته و چون دسترسی دقیقی به بعضی کلمات و معانیشون نداریم به اجبار دست به تغییر میزنیم!و ازاونجایی که تفسیر هیچ دو نفری شبیه به هم نیست اینهمه تفاسیر و ترجمه های متفاوت شکل گرفته و باعث کثرت شده 

اما راه پیشنهادی بنده اینه که:

به جای اینکه معانی مختلف کلمه دستخوش تغییر رو بررسی کنید به «ارتباط بین کلمه ها» نگاه کنید،سعی کنید به بافت شعر نزدیک بشید یعنی شعر رو نه از جهت جزئیات بلکه از دید کلی بررسی کنید دراین صورت تفسیر واحدی از شعر دارید،یک هزارتو رو تصور کنید وقتی واردش میشید(جزئیات)به کثرت و پیچیدگی میخورید و خروج ازش مشکل میشه ولی وقتی نقشه کلی (کلیات)همون هزارتو رو داشته باشید به راحتی عبور میکنید و به مشکل نمیخورید

راستی اغلب اشعار تلمیحی به ایه های قران یا داستان های پیامبران و یا احادیث دارند با دونستن این نکته میتونید تشخیص بدید که چه کلمه ای در جایگاه درست خودش قرارگرفته،نکته بعدی که همیشه به من کمک کرده اینه که وزن کلمه رو پیدا میکنم تحقیق میکنم ببینم این وزن که اغلب واژه عربی بوده چه نوع اسمی میسازه بعد با توجه به کاربرد و ارایه های دیگه شعر رو برای خودم تفسیر میکنم 

درنهایت اینکه چه نسخه ای از شعررو بررسی میکنید مهم نیست نکته ای اگر باشه حتما دریافت میکنید🙏

درود، بیت به این معناست که نام و نشانی که از خداوند داریم، از هر گونه گمان و تصور ما بالاتر و والاتر است. در مصرع دوم، اشاره به این دارد که خداوند، خالق و نگارنده‌ی زیبایی‌ها و پیکرهاست و وجود او فراتر از تصورات ماست.

به زبان نثر روان می‌توان گفت: "نام و نشانی که از خداوند داریم، از هر تصوری که ما درباره‌اش داریم، بالاتر است و ا‌وست که این زیبایی ها و پیکرها را خلق کرده است