تعیین نقش دستوری واژه " خود "

ما میدانیم که تعریف سنتی و دستوریِ مفعول، «کسی یا چیزی است که بر روی آن کاری انجام شود» و یکی از نشانه‌های آن در زبان فارسی وجود کلمه‌ی  «را» قبل از آن است. در اینجا به دلیل تکنیک‌های شعری از جمله زیبایی کلامی و آوایی،  «خود را نیفکن» تبدیل به «نه خود را بیفکن» شده است. بنابراین «خود» مفعول فعل «افکندن» است.