«مَکُناد» با «نکند» از حیث معنایی چه تفاوتی دارند؟ درباره ساخت زبانی و معنای «مَکناد» توضیح بفرمایید.

1. تفاوت معنایی:
   • «نکند»: یک فعل نهی ساده است که برای دوم شخص مفرد (تو) استفاده میشه. معنی: "تو انجام نده".
   • «مَکُناد»: یک دعای منفی یا نفرین ملایم است که برای سوم شخص مفرد (او) به کار میره. معنی: "مباد که او انجام دهد" یا "خدا نکند که او انجام دهد".
2. ساخت زبانی «مَکُناد»:
   • پیشوند «مَـ»: این پیشوند نشانه نفی یا نهی در فارسی کهن است.
   • ریشه فعل «کُن»: از مصدر «کردن» گرفته شده.
   • پسوند «ـاد»: این پسوند نشانه دعایی در فارسی کهن است که معادل امروزی «بـ» در افعال دعایی مثل «باد» است.
3. کاربرد:
   • «مَکُناد» بیشتر در متون ادبی و شعر کلاسیک استفاده میشه و لحنی رسمی‌تر و ادبی‌تر داره.
   • «نکند» در زبان روزمره و محاوره کاربرد داره.
4. در بیت حافظ: "کس به امید وفا ترک دل و دین مکُناد" در اینجا، حافظ داره آرزو میکنه یا نصیحت میکنه که هیچکس نباید به امید وفاداری (احتمالاً از معشوق) دل و دینش رو ترک کنه. «مَکُناد» در اینجا یک حالت هشدار یا نصیحت عمومی داره، نه اینکه مستقیماً به کسی بگه این کار رو نکن.
5. معادل امروزی: اگه بخوایم این عبارت رو به فارسی امروزی برگردونیم، میشه چیزی شبیه: "کسی نباید به امید وفا، دل و دینش رو ترک کنه" یا "خدا نکنه کسی به امید وفا، دل و دینش رو ترک کنه".

استفاده از «مَکُناد» به جای «نکند» در شعر حافظ، علاوه بر حفظ وزن شعر، یک حس کهن، ادبی و تأکیدی بیشتری به بیت میده که با لحن شاعرانه و حکیمانه حافظ هماهنگه.