هر کس که او دور ماند از اصل خویش- باز جوید روزگار وصل خویش: هر کس که اصل خود را گم کرد به دنبال خودش میگردد تا به آن برسد. خودی که در گذشته وجود داشته است. خودی که در دوره ای از زندگی وجود داشته است. این سوال رو پرسیدم چون کلمه روزگار اذیتم میکنه. آیا به همین معناست که گفتم؟
مرجع ضمير «تو» در کدام بيت با بقيه متفاوت است؟
جمله ي پاياني کدام بيت خطاب به معشوق ازلي است؟
ابیات زیر منسوب به کیست؟ خون خود را گر بـریـزی بر زمیـن بــه کـه آب روی ریـزی در کنــار بت پرستیدن به از مردم پرست پنـدگیــر و کـار بنـد و گـوش دار
در غالب شعری مثنوی آیا میتوان دو بیت با قافیه های یکسان را پشت سر هم استفاده کرد؟
در عرفان و اشعار چه معنی داره؟ کباب و شراب و شباب و رباب
در مجلس احرار سه چیزست و فزون به آن هر سه شرابست و شبابست و کبابست منظور از شباب چیست
چو عاجز گشت خسرو در جوابش - نیامد بیش پرسیدن جوابش
از بهر تو صدبار ملامت کشم- گر بشکنم این عهد غرامت کشم
کدام بيت رديف ندارد؟