به نظر شمابهترین راهکار مشکل مسکن،معیشت،اشتغال چیه الان؟؟

با تسلیم و کوتاه آمدن  و به عقب برگشتن ، فقط 

بردگی  و  کپیتالیشن (کاپیتولاسیون) بدست میاد  

و بازگشت به دوران پسا مصدّقی ...

هزینه مقاومت همیشه از هزینه تسلیم کمتره 

همانا که اینک در یک قدمی پیروزی صفّین ایم 

دوران قرآن بر نیزه به تاریخ پیوست و 

نابودی خیبر به وقوع میپیوندد ...

 مدعیان مردانگی در دنیا فراوانند ، 

اما درمقابل ستمگران ، 

مُشتی موش های بی جنم اند !

دیگه هیچی ! کار از کار گذشت

اتاق بازرگانی و چهاردرصدی های مرفه 

اجازه نفس راحت کشیدن 

به مردم مستضعف  رو نخواهندداد

روستاها رو آبادتر کنیم مهاجرت معکوس ایجاد کنیم دکتر نمازی زمانی پزشک ها و ماماها رو با حقوق خیلی بالا برد روستاها و بعضی پزشک ها کلا در روستا موندند الان مشکل مدرسه ست حقوق چند برابر به معلم ها باعث می شه مدارس هم ارتقا پیدا کنن و بعد ساخت خونه های خیلی کوچک حتی ۱۰ متر داخل شهر ..وقتی ۱۰ متر بخرم شاید بتونم ۴۰ متر کنم ولی اگه رهن و اجاره بدم این سیکل معیوب تا آخر عمرم ادامه پیدا می کنه 

بعد خروج مهاجرین افغانی ..کشور تحریم شده هرگز مهاجرپذیر نیست ..نظارت دقیق روی اجاره بها هم باعث می شه مستاجر هم بتونه پس انداز داشته باشه

 به نظرم چندان جالب نیست از هوش مصنوعی این سوال را بپرسیم و اینجا کپی کنیم. 

جمعیت کمتر زندگی بهتر. کار یک شب دو شب نیست با آموزش تربیت اطفال و شرح فرهنگ نمونه میشه به آینده ی کشور امیدوار شد

سلام. ابتدا باید دامنه (scope) رو مشخص کنید. آیا به دنبال رفع نیاز شخصی و خانوادگی خود هستید یا به دنبال راه‌کاری برای یک شهر، استان یا کشور...

اگر برای رفع نیاز شخصی به دنبال پاسخ هستید، بهتر است مهارت و دانش خود را در زمینه‌های مالی گسترش دهید. برای این کار ابتدا «سواد مالی» را با خواندن کتاب ارتقاء دهید. در این زمینه کتاب «هل اول» نوشته صادق الحسینی را به شما توصیه می‌کنم.

اطلاعات بیشتر درباره این کتاب:

https://www.digikala.com/product/dkp-14526425/

در این کتاب تمامی پرسش‌هایی که شما مطرح کردین به زبانی ساده و روان پاسخ داده شده است. پس از مطالعه کتاب دانش اولیه خوبی به دست خواهید آورد.

اگر خوشبین هستید که عزمی برای بهبود شرایط مردم وجود داره  فکر می‌کنم تجارت آزاد می‌تونه راهکاری به نسبت  زود بازده باشه

رونق تولید و کاهش تورم

برای حل چالش‌های بغرنج  مسکن، معیشت، و اشتغال در ایران، نیاز به راهبردی جامع داریم که توازن بین اقدامات کوتاه‌مدت و اصلاحات ساختاری بلندمدت را برقرار کند. این راه‌حل باید به ریشه‌های بی‌ثباتی اقتصادی پرداخته، از نقاط قوت اقتصاد ایران بهره‌برداری کند و در عین حال محدودیت‌های ناشی از تحریم‌های خارجی را نیز مدیریت نماید. در ادامه، رویکردی چندجانبه که ابعاد اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی را در بر می‌گیرد، ارائه می‌شود:

۱. ثبات اقتصاد کلان و کنترل تورم: تورم بالای متداوم در ایران دستمزدهای واقعی را کاهش داده، پس‌اندازها را از بین برده و برنامه‌ریزی اقتصادی را بی‌ثبات می‌کند. دولت باید ثبات اقتصاد کلان را از طریق اتخاذ سیاست‌های مالی منضبط و بهبود شفافیت سیاست‌های پولی در اولویت قرار دهد. هماهنگی بین بانک مرکزی و وزارت اقتصاد برای مهار تورم از طریق مدیریت مؤثر نرخ بهره، تثبیت نرخ ارز، و کاهش تأمین مالی کسری بودجه ضروری است. سیاست‌های هدف‌گذاری تورم همراه با اصلاحات ساختاری می‌تواند اعتماد به اقتصاد را بازگرداند.

۲. یارانه‌های هدفمند و حمایت‌های اجتماعی: با توجه به محدودیت‌های مالی عمومی، یارانه‌های گسترده پایدار و جوابگو  نیستند. در عوض، باید برنامه‌های حمایتی و  تقویت شوند تا جمعیت‌های آسیب‌پذیر از تأثیرات منفی تورم در  امان بمانند؛ این برنامه‌ها باید بر خانواده‌های کم‌درآمد، بیکاران، و افراد در وضعیت‌های مسکن نامطمئن تمرکز کنند. مدرن‌سازی نظام تأمین اجتماعی ایران از طریق برآورد وسع مالی و پرداخت‌های دیجیتال مستقیم می‌تواند کارایی را افزایش داده و از هدررفت منابع جلوگیری کند.

۳. اصلاح بخش مسکن و مشارکت‌های عمومی-خصوصی (Public-Private Partnerships:PPPs): بحران مسکن نیازمند رویکردی یکپارچه است که بین مداخلات عرضه و حمایت‌های تقاضا توازن برقرار کند. در بخش عرضه، تشویق به ساخت مسکن مقرون‌به‌صرفه از طریق PPs ها کلیدی است. دولت باید با توسعه‌دهندگان خصوصی برای ساخت واحدهای مسکونی همکاری کند، در حالی که زمین را با نرخ‌های یارانه‌ای ارائه داده، مجوزها را تسهیل کرده و مشوق‌های مالیاتی ارائه دهد. در بخش تقاضا، گسترش دسترسی به تأمین مالی وام مسکن برای خانوارهای کم و متوسط درآمد، همراه با سیاست‌های کنترل اجاره در شهرهای بزرگ، می‌تواند بهبود دسترسی به مسکن را فراهم کند.

۴. ایجاد اشتغال از طریق   (SME (small and medium-sized enterprises ها و کارآفرینی: ایجاد اشتغال باید بر بنگاه‌های کوچک و متوسط (SMEها) متمرکز شود که تطبیق‌پذیرتر ند. رفع بوروکراسی، ارائه معافیت‌های مالیاتی، و گسترش دسترسی به اعتبارات برای SMEها می‌تواند اشتغال‌زایی را موجب شود. علاوه بر این، تقویت فرهنگ کارآفرینی از طریق تسهیلات و آموزش‌های فنی می‌تواند جوانان را توانمند کرده و وابستگی به بخش دولتی را کاهش دهد. دولت همچنین باید سرمایه‌گذاری‌های هدفمند در بخش‌های با پتانسیل بالا مانند فناوری، انرژی‌های تجدیدپذیر، و صنایع کشاورزی را بررسی کند که می‌توانند شغل‌های پایدار ایجاد کنند.

۵. اصلاحات بخش انرژی و تنوع‌بخشی: اقتصاد ایران به شدت به صادرات نفت و گاز وابسته است، که آن را در برابر تحریم‌ها و نوسانات قیمت آسیب‌پذیر می‌کند. نیاز است که بخش انرژی به‌تنوع‌بخشی، چه در داخل و چه خارج از حوزه هیدروکربن‌ها، بپردازد. در سطح داخلی، اصلاح یارانه‌های انرژی به منظور تشویق بهره‌وری و کاهش هدررفت ضروری است. در سطح بین‌المللی، گسترش ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر و توسعه صنایع پایین‌دستی (مانند پتروشیمی) می‌تواند اشتغال‌زایی کرده و وابستگی به نوسانات بازار جهانی نفت را کاهش دهد.

۶. توسعه کشاورزی و روستایی: کشاورزی همچنان منبع مهمی از معیشت در ایران است. افزایش بهره‌وری کشاورزی از طریق مدرن‌سازی، مدیریت منابع آب، و دسترسی به فناوری می‌تواند امنیت غذایی را بهبود بخشیده و اشتغال روستایی ایجاد کند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های روستایی، مانند جاده‌ها و سیستم‌های آبیاری، همراه با سیاست‌های اصلاحات ارضی، می‌تواند توسعه پایدار روستایی را تقویت کرده و مهاجرت به شهرها را کاهش دهد.

۷. سرمایه انسانی و آموزش: راه‌حل‌های بلندمدت برای چالش‌های اشتغال در ارتقای سرمایه انسانی نهفته است. اصلاح نظام آموزشی برای تطابق با نیازهای بازار، تأکید بر حوزه‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (Science, Technology, Engineering, Mathematics:STEM)، و گسترش آموزش‌های فنی و حرفه‌ای از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. همکاری بین دانشگاه‌ها و صنایع می‌تواند شکاف بین آموزش و اشتغال را پر کند.

۸. ترویج وفاق ملی و ثبات سیاسی: ثبات سیاسی پیش‌نیاز بهبود اقتصادی است. درخواست رئیس‌جمهور پزشکیان برای اجماع ملی  باید محتوایی واقعی داشته باشد، نه صرفاً نمادین. ایجاد اجماع مستلزم گفت‌وگوی فراگیر با تمام ذینفعان—دولت، بخش خصوصی، جامعه مدنی، و گروه‌های به حاشیه‌ رانده شده—برای توافق بر سر سیاست‌ها و اصلاحات اقتصادی کلیدی است. حکمرانی شفاف، مبارزه با فساد، و احترام به حقوق مالکیت برای جلب اعتماد عمومی و جذب سرمایه‌گذاری ضروری است.

۹. دیپلماسی بین‌المللی و تسامح اقتصادی: با وجود اینکه تحریم‌ها یک محدودیت خارجی بزرگ محسوب می‌شوند، ایران باید به تلاش‌های دیپلماتیک برای کاهش تنش‌های بین‌المللی ادامه دهد. با این حال، تسامح در   داخل کشور نیز  به همان اندازه اهمیت دارد.  توسعه مشارکت‌های تجاری منطقه‌ای، و استفاده از تخصص و دانش ایرانیان مقیم خارج می‌تواند  اندکی از تأثیر تحریم‌ها را کاهش دهد.

گماشتنِ  جدیِ مدیران و متخصصانِ اصیل  و واقعی، در حوزه های؛

 مدیریت، سیاست، جامعه شناسی  و روانشناسی از یکسو

و 

به جریان انداختنِ جدیِ منتقدینِ اصیل در حوزه های ذکر شده از سوی دیگر 

با سرکوب و خفه کردن منتقدین در حوزه های مختلف پیشرفت ممکن نیست

به نظر بنده بهترین کار ممکن آوردن تکنولوژیهای نوین مثل تکنولوژی تبدیل کویر به   محل آباد نظیر پروژه کشورهای عربی،استفاده از خانه های پیش آماده مثل الگوی ژاپن و‌طرح جوایز ارزشمند برای استارت آپهای نوین داخلی و خارجی است و نیز الگوی خانه های هسته ای، ینی پدر بزرگ، پدر و   فرزند 

از خر شیطون پایین اومدن، رفع تحریم‌ها و ارتباط آزاد با دنیا که در نتیجه هم بودجه‌های لازم وارد کشور میشه و هم دیگه کسی توی کشور نمی‌تونه پشت این مسائل قایم بشه و دزدی کنه، نصف کشور با تحریم بدبخت شده نصف بقیه‌ش با دزدی

1. مسکن:

• افزایش تولید مسکن: دولت باید به‌طور مستقیم یا با ارائه تسهیلات به بخش خصوصی، تولید مسکن را افزایش دهد. طرح‌های ساخت مسکن ارزان‌قیمت و تشویق به ساخت مسکن استیجاری نیز می‌تواند موثر باشد.
• تسهیلات مالی و وام مسکن: ارائه تسهیلات با بهره پایین و وام‌های بلندمدت می‌تواند به جوانان و خانوارهای کم‌درآمد کمک کند تا بتوانند مسکن مناسبی تهیه کنند.
• کنترل قیمت زمین و مسکن: سیاست‌های نظارتی بر قیمت زمین و مسکن و جلوگیری از سفته‌بازی می‌تواند بازار مسکن را تثبیت کند.

2. معیشت:

• افزایش درآمد و قدرت خرید: دولت باید سیاست‌هایی برای افزایش درآمدها و بهبود قدرت خرید افراد در نظر بگیرد، از جمله افزایش حداقل دستمزد، کنترل تورم، و کاهش هزینه‌های اساسی مانند بهداشت و آموزش.
• کاهش مالیات بر درآمد کم‌درآمدها: کاهش مالیات بر درآمد برای خانوارهای کم‌درآمد می‌تواند فشار اقتصادی بر این گروه‌ها را کاهش دهد.
• یارانه‌های هدفمند: استفاده از یارانه‌ها به‌طور هدفمند و دقیق برای کمک به اقشار ضعیف جامعه، به‌خصوص در حوزه‌هایی مانند انرژی، مواد غذایی، و بهداشت.

3. اشتغال:

• توسعه صنعت و کارآفرینی: ایجاد زیرساخت‌های لازم برای رشد صنایع مختلف و حمایت از کارآفرینان و کسب‌وکارهای کوچک و متوسط می‌تواند به ایجاد اشتغال پایدار کمک کند.
• آموزش مهارت‌های شغلی: فراهم کردن دوره‌های آموزشی و مهارتی برای جوانان و افراد بیکار، به‌ویژه در زمینه‌های مورد نیاز بازار کار، می‌تواند به افزایش اشتغال کمک کند.
• تشویق سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی: جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی از طریق بهبود محیط کسب‌وکار، ارائه تسهیلات و تضمین‌های قانونی می‌تواند به افزایش فرصت‌های شغلی کمک کند.

4. سیاست‌های کلی:

• ثبات اقتصادی: یکی از پیش‌نیازهای اصلی حل مشکلات معیشتی، مسکن و اشتغال، ایجاد ثبات اقتصادی است. کاهش تورم، تثبیت نرخ ارز و کنترل نقدینگی از جمله اقدامات ضروری در این زمینه هستند.
• شفافیت و مبارزه با فساد: شفافیت در فرآیندهای اقتصادی و مبارزه با فساد می‌تواند اعتماد عمومی را افزایش داده و باعث جذب سرمایه و بهبود شرایط کلی اقتصادی شود.

حل مشکلات مسکن، معیشت، و اشتغال در ایران نیازمند رویکردهای چندجانبه و جامع است. برخی راهکارهایی که می‌توانند موثر باشند، عبارتند از:

1. توسعه و تسهیل ساخت مسکن:

   - افزایش سرمایه‌گذاری در بخش مسکن به‌خصوص در مناطق محروم.

   - ارائه تسهیلات مالی و وام‌های مسکن با نرخ بهره پایین.

   - کاهش هزینه‌های ساخت و ساز از طریق اصلاح قوانین مربوط به مجوزهای ساخت، مالیات‌ها و استفاده از تکنولوژی‌های نوین.

   - افزایش حقوق و دستمزد‌ها متناسب با نرخ تورم.

   - کنترل تورم از طریق سیاست‌های پولی و مالی کارآمد، نظارت بر بازارها و کاهش وابستگی به واردات.

   - تقویت شبکه‌های حمایتی مانند بیمه‌های اجتماعی و بهبود دسترسی به خدمات بهداشتی و آموزشی.

   - تشویق سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در صنایع مختلف، به ویژه فناوری، کشاورزی و خدمات.

   - حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط (SMEs) از طریق ارائه تسهیلات مالی و کاهش بوروکراسی.

   - تقویت آموزش‌های فنی و حرفه‌ای و تطبیق آموزش‌ها با نیازهای بازار کار.

   - حمایت از کارآفرینی و نوآوری از طریق ایجاد زیرساخت‌های لازم و تسهیل دسترسی به منابع مالی.

   - اجرای سیاست‌های اقتصادی کارآمد و کاهش فساد.

   - تقویت حاکمیت قانون و شفافیت در امور اقتصادی.

   - بهبود زیرساخت‌ها از جمله حمل و نقل، انرژی و فناوری اطلاعات.

   - برنامه‌ریزی برای توسعه اقتصادی پایدار که شامل استفاده بهینه از منابع طبیعی و حفظ محیط زیست باشد.

این موارد، نیازمند همکاری و هماهنگی بین دولت، بخش خصوصی، و جامعه مدنی است و تنها با تعهد به اجرای صحیح این راهکارها می‌توان به بهبود وضعیت مسکن، معیشت و اشتغال در ایران دست یافت.

با دنیا دوست باشیم، به عدالت رفتار کنیم

این مشکلات بالاخره حل خواهد شد، ولی تعریف زمان از دیدگاه هر شخصی  متفاوت هست

یکی براش یه سال خیلی زیاده، یکی به  یه قرن میگه این که چیزی  نیست ....

1: تبدیل حکومت توتالیتر به حکومت سکولار دموکرات یا مشروطه 

2: شایسته سالاری بجای ارادت سالاری 

3: دموکراسی به مثابه فرآیند  و نه فرآورده

4: آزادی های اجتماعی، مطبوعات آزاد، کریستالیزه شده تمام آمار ها و عملکردها 

5: جداسازی قوه قضاییه از ضابطین امنیتی  

6: حذف نظارت استصوابی 

7: تاکید روی ناسیونالیسم و نه گلوبالیسم 

دلارزدایی اقتصاد ایران یا به تعبیر دقیق تر حذف دلار از مبنای قیمت گذاری کالا و خدمات و مبادلات تجاری  و  اجرای سیاست قیمت  گذاری  بومی و ریالی به عنوان الگوی جایگزین .

راهکار های بلند مدت تنها راه نجات اقتصاد و به همین ترتیب مسکن می باشند.  ترمیم و بازنگری در سیاست خارجی، توسعه منطقه ای و سیاست های ضد تمرکزگرایی اساسی ترین بنیان‌های توسعه در ایران باید باشند. 

همکاری با کشورهای غربی و پذیرش شرایط و فرهنگ آنها و رفع تحریم‌ها .

برقراری رابطه با آمریکا باطل السحر تمامی مشکلات و معضلات است. در ضمن لطفاً در نگارش صحیح واژه ها دقت فرمایید؛ معضل

اگه نظرمو بگم میان با گونی میبرنم ولی فکر کنم همه بدونن مشکل و ریشه‌اش از کجاست

ایجاد فرصت برابر برای تحصیل و اشتغال- حذف موانع کارآفرینی- اخذ مالیات تنها از ثروتمندان جامعه نه  سایر اقشار- وام های کم بهره و آنی و به اندازه جهت تهیه منزل- در آخر هم تلاش فردی و قناعت

مشکلات مسکن، معیشت و اشتغال در ایران به دلیل تورم و تحریم‌ها به چالش‌های جدی تبدیل شده. برای حل این مسائل، می‌شه به چند راهکار کلیدی اشاره کرد که به طور  خیلی خلاصه نظرم رو بیان می‌کنم:

1. توسعه مسکن اجتماعی: دولت می‌تونه با ایجاد پروژه‌های مسکن اجتماعی و ارزان‌قیمت، به تأمین مسکن برای اقشار کم‌درآمد و متوسط کمک کنه. این پروژه‌ها باید با همکاری بخش خصوصی و نهادهای عمومی انجام بشن.

2. حمایت از تولید داخلی: با توجه به تحریم‌ها، حمایت از تولید داخلی و صنایع کوچک می‌تونه به ایجاد اشتغال و بهبود معیشت کمک کنه. این حمایت می‌تونه شامل تسهیلات مالی، آموزش و مشاوره برای کارآفرینان باشه.

3. ایجاد مشوق‌های مالیاتی: دولت می‌تونه با ارائه مشوق‌های مالیاتی به کارفرمایان و سرمایه‌گذاران، اونا رو به ایجاد شغل‌های جدید ترغیب کنه. این مشوق‌ها می‌تونن شامل کاهش مالیات بر درآمد یا معافیت‌های مالیاتی برای سرمایه‌گذاری در مناطق محروم باشن.

4. تقویت برنامه‌های آموزشی و مهارتی: با توجه به نیاز بازار کار، تقویت برنامه‌های آموزشی و مهارتی می‌تونه به افزایش توانمندی‌های نیروی کار و کاهش بیکاری کمک کنه. این برنامه‌ها باید با همکاری دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی طراحی بشن.

5. توسعه زیرساخت‌ها: سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حمل و نقل، انرژی و فناوری اطلاعات می‌تونه به بهبود شرایط اقتصادی و ایجاد فرصت‌های شغلی جدید کمک کنه.

6. گفت‌وگوی ملی و وفاق اجتماعی: ایجاد یک فضای گفت‌وگو و وفاق ملی می‌تونه به حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی کمک کنه. این گفت‌وگو باید شامل همه اقشار و احزاب جامعه باشه و به دنبال یافتن راه‌حل‌های مشترک باشه.

با توجه به شرایط خاص ایران، این راهکارها نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و همکاری بین نهادهای دولتی، بخش خصوصی و جامعه مدنی دارن تا به نتایج مطلوب برسن.

بهترین پیشنهادها برای مقابله با معضلات مسکن و اشتغال در شرایط کنونی:

برنامه‌های حمایتی اقتصادی: ارائه یارانه‌های هدفمند و تسهیلات برای کسب‌وکارهای کوچک.

مسکن اجتماعی: ساخت مسکن ارزان و تسهیل دسترسی به زمین.

تقویت تولید داخلی: حمایت از صنایع داخلی و ایجاد بازارهای جدید.

وفاق ملی: تشویق گفت‌وگو و همکاری میان دولت و جامعه.

آموزش و مهارت‌آموزی: راه‌اندازی دوره‌های آموزشی و حمایت از کارآفرینی.

این اقدامات می‌توانند به بهبود وضعیت معیشت و اشتغال کمک کنند.

وفاق ملی به دنبال ایجاد یک جامعه متحد و همدل است که در آن همه افراد و گروه‌ها به دنبال منافع مشترک باشند. که بنظرم با انجام موضوعات بالا راحت میشه بهش دسترسی پیدا کرد. که البته نیاز به همکاری یه گروه کامل و خوب رو داره.

اول از همه باید کشور در آرامش باشه و درگیر تحریم و جنگ نباشه. 

بعدش میشه با گذر زمان، مسائل رو حل کرد.

متاسفانه، کشور اسیر نظامی گرایی شده و تصمیم گیرندگان اصلی هم مردم نیستند!

صبر.صبر.صبر‌صبر.صبر