"دروغ"؛"گناه" یا "مهارت"؟

دروغ از اساس غلطه خب فرقی نداره هرکدوم باشه باید این مشکل رو اول از خودمون حلش کنیم تا فرزندان نمان  نیز دچارش نشوند میتوان تمرین کرد به صورت ساعتی  دروغ نگفت  و مدتش رو بالا ببریم تا برامون عادت شه

درود؛ به نظر من راه حل آن نخست: آموزش و تربیت. یعنی یک برنامه و سامانه آموزشی درست و متقن و اساسی از مهد کودک تا دست کم سال آخر متوسطه. دوم: در خانه و خانواده، دروغگویی رواج و آموزش داده نشود. مثلا پدر یا مادر به کودک نگویند اگر فلانی مرا خواست بگو منزل نیست! یا اگر برای درمان کودکی تزریق آمپول لازم است، با دروغ و حیله کودک را روی تخت نخوابانند و ناگهان... و از این قبیل موارد تا دلتان بخواهد در خانه ها رایج است. سوم:  باید در جامعه، دروغگویی هزینه داشته باشد. یعنی اگر معلم، مدیر مدرسه یا مقام بالاتر یا پایین‌تر مرتکب چنین عملی شد نتواند به کارش ادامه دهد ویا آنقدر خودش شرمنده و خجالت زده شود که خودش کناره بگیرد. یعنی دروغگو باید به سبب دروغگویی‌اش از نظر اجتماعی مجازات شود نه اینکه پاداش بگیرد یا به سود برسد. در روایت است که: اگر تمام بدیها و گناهان دنیا را در اتاقی جمع کنند و در را قفل نمایند، کلید این قفل دروغ است.

بخاطر همین ، انسان فقط زمانی خودش آشکار می‌کنه که تیغ زیر گلو داشته باشه ، اونوقت که سیعلمون غداً من الکذّاب الاشر

پاسخ شما این حدیثه: 

الناس علی دین ملوکهم

احسنت.  

خیلی از  حیله گری ها از نظر روانشناسی غربی و روانشناسی زرد،  سلامت به حساب میاد.