"دروغ"؛"گناه" یا "مهارت"؟

درود؛ به نظر من راه حل آن نخست: آموزش و تربیت. یعنی یک برنامه و سامانه آموزشی درست و متقن و اساسی از مهد کودک تا دست کم سال آخر متوسطه. دوم: در خانه و خانواده، دروغگویی رواج و آموزش داده نشود. مثلا پدر یا مادر به کودک نگویند اگر فلانی مرا خواست بگو منزل نیست! یا اگر برای درمان کودکی تزریق آمپول لازم است، با دروغ و حیله کودک را روی تخت نخوابانند و ناگهان... و از این قبیل موارد تا دلتان بخواهد در خانه ها رایج است. سوم:  باید در جامعه، دروغگویی هزینه داشته باشد. یعنی اگر معلم، مدیر مدرسه یا مقام بالاتر یا پایین‌تر مرتکب چنین عملی شد نتواند به کارش ادامه دهد ویا آنقدر خودش شرمنده و خجالت زده شود که خودش کناره بگیرد. یعنی دروغگو باید به سبب دروغگویی‌اش از نظر اجتماعی مجازات شود نه اینکه پاداش بگیرد یا به سود برسد. در روایت است که: اگر تمام بدیها و گناهان دنیا را در اتاقی جمع کنند و در را قفل نمایند، کلید این قفل دروغ است.

بخاطر همین ، انسان فقط زمانی خودش آشکار می‌کنه که تیغ زیر گلو داشته باشه ، اونوقت که سیعلمون غداً من الکذّاب الاشر

پاسخ شما این حدیثه: 

الناس علی دین ملوکهم

احسنت.  

خیلی از  حیله گری ها از نظر روانشناسی غربی و روانشناسی زرد،  سلامت به حساب میاد.