"" عرفان نظری""

عرفان نظری به تفسیر مسائل معرفتی و هستیشناختی میپردازد و شامل تأملات و تفسیرهای عقلانی دربارهٔ حقایق غیبی و باطنی است. این شاخه از عرفان، مشاهدات و کشفیات عرفانی را با استفاده از زبان عقل و فلسفه تبیین میکند و به بررسی موضوعاتی چون خداوند، نشأت گرفتن کثرت از وحدت و بازگشت آن به وحدت، واحدیت و احدیت میپردازد . عرفان نظری در تاریخ خود به سه دوره تقسیم میشود: از ظهور عرفان تا ظهور ابن عربی، از ظهور ابن عربی تا ظهور ملاصدرا، و از زمان ملاصدرا تا به امروز .  عرفان نظری با عرفان عملی که بر معرفت حضوری و تجربههای معنوی تأکید دارد، تفاوت دارد. عرفان نظری بیشتر به جنبههای نظری و فلسفی عرفان میپردازد، در حالی که عرفان عملی به کاربرد این معارف در زندگی روزمره و تزکیه نفس میپردازد. همچنین، عرفان نظری در فرهنگهای مختلف و در مکاتبی مانند هندوئیسم، بودیسم و تائویسم نیز مشاهده میشود .