نظام سیاسی" آریستوکراسی"

آریستوکراسی (به فرانسوی: Aristocratie): نژاده سالاری، حکومت اشراف و اعیان (در فلسفه سیاسی یونان به معنای حکومت کسانی بود که از لحاظ کمال انسانی از دیگران برترند). طبقه‌ای اجتماعی است که یک جامعه خاص بالاترین درجه خود را در نظر می‌گیرد. در بسیاری از ایالات، نژاده سالاری طبقه فرادست مردم (اشراف) را با درجه و عناوین وراثتی در بر می‌گرفت.  در بعضی مانند یونان باستان، روم یا هند، وضعیت اشراف از تعلق به یک قشر نظامی حاصل می‌شد. همچنین، به ویژه در جوامع آفریقایی، وابستگی اشراف به سلسله‌های کشیش معمول بوده‌است. جایگاه اشراف می‌تواند شامل امتیازات فئودالی یا قانونی باشد. آنها معمولاً فقط در سطح سلطنت اجتماعی کشور یا ملتی در قشربندی قرار ندارند. در جوامع مدرن اروپا، اشرافیت غالباً با نجیب‌زادگی، یک طبقه خاص که در قرون وسطی به‌وجود آمده‌است، مصادف شده‌است، اما اصطلاح «آریستوکراسی» گاهی در مورد نخبگان دیگر نیز به کار می‌رود و به عنوان یک اصطلاح عمومی برای توصیف جوامع پیشین و غیر اروپایی استفاده می‌شود

انواعی حکومتی که در پیام دوم اشاره شد در واقعیت آلیگارکی/اولیگارشی و نوعی که در پیام سوم اشاره شد تکنوکریسی/تکنوکراسی هستند.  آریستوکریسی/آریستوکراسی در لغت و در مقیاس فلسفی به معنای حکومت بهترین بر بقیه است. ولی بر خلاف مریتوکیسی/شایسته سالاری این نوع گویای نوع شایستگی نیست. ولی در مقیاس تاریخی و سیاسی به نظامی آریستوکراسی گفته میشود که گروهی از اشراف (چه زمیندار چه دینی و چه مالی) حکومت را در بین خود تقسیم میکنند و معمولا در این نوع موارد پادشاه/مونارک هم وجود دارد ولی قدرتی در محدودیت دارد

وقتی سعدی پادشاه باشه بهش میگن آریستوکراسی

یا ادیسون

یا افلاطون

یا آبراهام لینکلن 

یا روزولت

یا شاه اسماعیل یکم صفوی

رضا خان

درود.
حکومت آریستوکراسی، به حکومت یک گروه محدود یا گروه‌هایی محدود می‌گن که قدرت حاکمیت را در دست دارند و بر اکثریت مردم حکومت می‌کنند.
(مثلا گروه‌هایی مانند اشراف زادگان، روحانیون و یا نخبگان بر مردم عادی)