قرآن کریم ترجمه و تفسیر

یعنی مساوی کرد

آیه اول مساوی کرد یعنی متعادل کرد

آیه ی دوم مساوی کرد یعنی با خاک یکسان کرد

با سلام

ارجاع سومی هم برای ضمیر «ها»  منظور کرده‌اند و آن مرجع، عمل دمدمه یعنی با خاک یکسان کردن است؛  آن دمدمه،  تسویه و تسطیح ایجاد کرد...

البته همان  دو مورد قبل درست‌تر به‌نظر می‌رسند.

آیه اول:

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوّاهَا

(سوره شمس، آیه ۷)

در اینجا:

"سَوّاهَا" از ریشه «سَوّى» به معنای "هموار کردن، متعادل ساختن، هماهنگ آفریدن" است.

ضمیر "ها" در «سَوّاهَا» به نفس برمی‌گردد که مؤنث است.

معنا:

و قسم به نفس و آنکه آن را درست و هماهنگ آفرید.

یعنی خداوند به جان انسان سوگند یاد می‌کند و به فرآیند آفرینش دقیق و متعادل آن اشاره دارد.

---

آیه دوم:

فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

(سوره شمس، آیه ۱۴)

در اینجا، "سوّاها" باز هم از ریشه «سَوّى» می‌آید.

اما معنا و کاربردش با آیه قبل فرق داره.

در اینجا "سوّاها" به معنای "هموار ساخت، صاف کرد، با خاک یکسان کرد" هست.

و مهم‌تر از همه:

> ضمیر "ها" در "فَسَوّاهَا" به چه چیزی برمی‌گردد؟

---

پاسخ نحوی و تفسیری:

در این آیه، مفسران دو دیدگاه دارند، ولی دیدگاه غالب اینه:

ضمیر "ها" در "فَسَوّاهَا" به دیار ثمود یا سرزمین‌شان برمی‌گردد که مؤنث هست (چون "دار" یا "قریه" مونث حساب می‌شه).

یعنی خداوند به سبب گناهشان عذاب نازل کرد، و سرزمین‌شان را با خاک یکسان کرد.

یعنی:

فدمدم علیهم ربهم بذنبهم فَسوّى الدّیارَ/الأرضَ (سرزمین را صاف کرد = نابود کرد).