تعریف "هایپر‌منتالیزیشن" در اختلالات شخصیتی

"هایپرمنتالیزیشن" (Hypermentalization) در اختلالات شخصیتی، به وضعیتی اشاره دارد که فرد در تفسیر و تحلیل حالت‌های ذهنی خود و دیگران بیش از حد پیچیده عمل می‌کند. این افراد ممکن است انگیزه‌ها، احساسات یا افکار دیگران را به شکلی اغراق‌آمیز یا غیرواقعی تفسیر کنند، بدون اینکه شواهد کافی برای این تفسیرها وجود داشته باشد. این پدیده اغلب در اختلال شخصیت مرزی (BPD) یا سایر اختلالات شخصیتی دیده می‌شود و می‌تواند منجر به سوءتفاهم، اضطراب و مشکلات در روابط بین‌فردی شود. هایپرمنتالیزیشن برخلاف "منتالیزیشن" سالم است که شامل درک متعادل و دقیق حالت‌های ذهنی خود و دیگران می‌شود.

قطبی شدن ذهنی‌سازی‌ یا هایپر منتالیزیشن ( Hyper Mentalization )

مشخصه اصلی ذهنی‌سازی‌ بیش از اندازه یا قطبی شده، کنترل‌شدگی بیش از حد آن در مقابل حالت خودکار ذهنی‌سازی است که باعث می‌شود فرد، بیش از اندازه روی خود یا دیگری تمرکز کند و بخش‌های دیگری را که لازمه یکپارچگی رابطه هستند، از دست بدهد.

این حالت اغلب در افرادی که دچار اختلالات طیف وسواس هستند و روی کنترل محیط اصرار دارند و یا آدم‌هایی که دائما در تلاش برای تعبیر و یافتن معنای رفتار دیگری و محیط پیرامون هستند، بیشتر دیده می‌شود.

حالت دیگری هم می‌تواند در قطبی شدن فرآیندهای ذهنی رخ بدهد که به آن شبه‌ذهنی‌سازی‌ یا Pseudo-mentalizing می‌گوییم. این حالت را اغلب در افرادی می‌بینیم که دائما در حال تحلیل و تئوری‌پردازی‌هایی برای جهان و دیگران هستند که خودشان آن‌ها را تجربه نکرده‌اند یا هیچ رابطه‌ای با زندگی حقیقی فرد ندارد. در این حالت می‌گوییم فرد دل‌مشغولی با فهم دیگران دارد، بدون اینکه آن را به کار بگیرد.