روانشناسی و موسیقی

علاوه بر همراهی با مطالب مطرح شده توسط کاربر گرامی، سما، من فکر می‌کنم یکی از علل این تغییر حالت در سن بالا، حس نوستالژیکی است که در همه‌ی چیزهای قدیمی در آدم‌های پا به سن گذاشته وجود دارد. مضاف بر این مطلب اطلاعاتی در سایت زیر وجود دارد که قابل ملاحظه است: 

هیجان گوش دادن به آهنگ‌های جدید و صداهای جدید می‌تواند افراد در هر سنی را به وجد آورد.

اما برای افراد با سن بالاتر ممکن است موضوع فرق کند. تمایل ما برای کشف موسیقی جدید یا ناآشنا با افزایش سن کاهش می‌یابد. 

دانشگاهیان از اصطلاح “گوش باز” برای توصیف تمایل ما برای کشف موسیقی جدید استفاده می‌کنند. در سراسر زندگی ما این تمایل افزایش می‌یابد و سپس از بین می‌رود.

تا حدود ۱۱ سالگی، کودکان معمولاً تمایل به گوش دادن به موسیقی ناآشنا دارند. اوایل نوجوانی شاهد کاهش علاقه به کشف موسیقی جدید هستیم، اما به طور کلی همچنان علاقه شدید به موسیقی را خواهند داشت. تمایل به کشف موسیقی جدید در دوران بلوغ کمی افزایش می یابد، سپس با افزایش سن کاهش می‌یابد.

نوجوانان از موسیقی به عنوان یک فاکتور تعیین کننده هویت استفاده می‌کنند و با آن در حلقه‌های اجتماعی راه می‌یابند. درحالیکه بزرگسالان جایگاه و شخصیت خود را در اجتماع پیدا کردند.

همچنین محققان به تغییرات شنوایی در سنین بالا به ویژه کاهش تحمل صدای بلند و فرکانس بالا به عنوان یکی از دلایل کاهش علاقه به موسیقی جدید برای برخی افراد اشاره می‌کنند.

بزرگسالان به دلیل مشغله کاری و زندگی، نسبت به افراد جوان زمان کمتری برای کشف علایق موسیقی خود دارند.

اغلب دانشمندان با این باور موافق هستند که سلیقه موسیقایی افراد زمانی شکل می‌گیرد که اولین بار در نوجوانی با آن مواجه می‌شوند.

نوجوانی طعم موسیقایی را شکل می‌دهد اولاً به این دلیل که مغز ما به حدی رشد کرده است که می‌توانیم آنچه را که می‌شنویم به طور کامل پردازش کنیم و ثانیاً به این دلیل که احساسات شدید در دوران بلوغ باعث ایجاد پیوندهای قوی و پایدار خاطرات می‌شود.

همچنین ، طعم موسیقی به آشنایی می‌رسد. دانیل لویتین، عصب شناس، در کتابش می‌نویسد:

هنگامی که ما عاشق یک قطعه موسیقی می‌شویم، ما را به یاد موسیقی دیگری می‌اندازد که شنیده ایم، و ردی از خاطرات لحظات احساسی زندگی ما را فعال می‌کند.