معیارهای توانمندساز و نتایج در EFQM

1. دلایل جداسازی معیارهای توانمندساز و نتایج در مدل EFQM:

توانمندسازها (Enablers):

توانمندسازها به عواملی اشاره دارند که به سازمان امکان رسیدن به اهداف را می‌دهند. این معیارها شامل فرآیندها، منابع، رهبری، و استراتژی‌ها هستند.

به عبارت دیگر، توانمندسازها به طور مستقیم با نحوه انجام کارها در سازمان و شرایطی که برای موفقیت فراهم می‌شوند، مرتبط هستند.

نتایج (Results):

نتایج به خروجی‌های عملکرد اشاره دارند که سازمان در نهایت به آن‌ها می‌رسد. این شامل نتایج مالی، نتایج مشتریان، نتایج کارکنان، و نتایج جامعه است.

نتایج نشان‌دهنده اثرگذاری و اثربخشی فرآیندها و تصمیمات سازمانی است.

چرا این جداسازی صورت گرفته است؟

1. تمرکز بر فرآیندها و نتایج مختلف:

تقسیم‌بندی توانمندسازها و نتایج کمک می‌کند که در ارزیابی عملکرد سازمان، هم بر روی عوامل درونی و فرایندهای داخلی (توانمندسازها) و هم بر روی خروجی‌ها و نتایج نهایی (نتایج) تمرکز شود.

2. آسان‌تر کردن ارزیابی و بهبود مستمر:

ارزیابی توانمندسازها و نتایج به طور جداگانه به سازمان کمک می‌کند تا به راحتی موانع و مشکلات را شناسایی کند. در صورتی که سازمان در رسیدن به نتایج مطلوب موفق نباشد، بررسی توانمندسازها می‌تواند نشان دهد که کدام بخش‌ها نیاز به بهبود دارند.

3. ارتباط بهتر بین تلاش‌ها و دستاوردها:

این تقسیم‌بندی نشان‌دهنده این است که نتایج فقط حاصل از تلاش‌ها و توانمندسازها هستند. این رابطه می‌تواند باعث شفاف‌تر شدن درک سازمان‌ها از چگونگی تأثیرگذاری کارهای روزمره (توانمندسازها) بر نتایج کلی سازمان شود.

4. مدیریت بهتر منابع و شفافیت:

توانمندسازها می‌توانند به سازمان‌ها کمک کنند تا منابع و اقدامات خود را به شکل بهینه‌تری مدیریت کنند. وقتی که عوامل کلیدی موفقیت شفاف و قابل ارزیابی باشند، سازمان می‌تواند تمرکز بهتری بر بهبود مستمر داشته باشد.

---

کمک تقسیم‌بندی به ارزیابی عملکرد:

1. اندازه‌گیری بهینه و شفاف:

با تقسیم معیارها به دو بخش توانمندسازها (که به فرآیندها و منابع سازمان مربوط می‌شود) و نتایج (که به خروجی‌ها و دستاوردها مربوط است)، سازمان می‌تواند به طور دقیق‌تری عملکرد خود را اندازه‌گیری کرده و درک بهتری از تاثیر تغییرات مختلف بر نتایج نهایی پیدا کند.

2. ارزیابی دقیق‌تر پیشرفت سازمان:

با تفکیک توانمندسازها از نتایج، سازمان‌ها می‌توانند توسعه‌های داخلی و اصلاحات فرآیندها را ارزیابی کنند و همچنین درک کنند که چگونه این تغییرات به نتایج نهایی و موفقیت کلی منجر می‌شود.

3. ایجاد یک مسیر بهبود مستمر:

با ارزیابی توانمندسازها، سازمان‌ها می‌توانند برنامه‌های بهبود برای فرآیندهای درونی خود طراحی کنند. این بهبودها به نتایج بهتر و ارتقای عملکرد کمک می‌کنند و در نهایت به رشد و پیشرفت سازمان منجر می‌شود.

---

نتیجه‌گیری:

تقسیم‌بندی معیارهای توانمندسازها و نتایج در مدل EFQM باعث می‌شود که سازمان‌ها هم به بهبود فرآیندهای داخلی (توانمندسازها) توجه کنند و هم از این طریق به نتایج مطلوب (خروجی‌ها) دست یابند. این جداسازی به سازمان‌ها کمک می‌کند تا همواره در مسیر بهبود مستمر حرکت کنند و درک بهتری از روابط بین فرآیندها و نتایج خود داشته باشند.