سوالاتی در باره ی "(Toxic Self-Centrism)"

خودمحوری سمی  نوعی تمرکز ناسالم بر خود است که باعث می‌شود فرد:

نیازها، احساسات یا دیدگاه‌های دیگران را نادیده بگیرد یا بی‌اهمیت بداند.

در تصمیم‌گیری‌ها فقط منافع خود را در نظر بگیرد.

در تعاملات، همدلی نداشته باشد یا دیگران را ابزار ببیند.

---

تأثیر بر تصمیم‌گیری‌ها:

سوگیری شدید: تصمیمات بر اساس خواسته‌ها و ترس‌های شخصی است، نه واقعیت‌ها یا منافع جمعی.

ناتوانی در پذیرش نقد: باعث می‌شود فرد اشتباهاتش را نبیند و رشد نکند.

تصمیم‌گیری‌های پرتنش: چون دیگران را وارد تصمیم نمی‌کند یا تحقیر می‌کند، منجر به درگیری یا طرد اجتماعی می‌شود.

---

تأثیر بر تعاملات اجتماعی:

تضعیف روابط: افراد از او دوری می‌کنند یا احساس بی‌ارزشی می‌کنند.

ایجاد تعارض: چون فقط خودش را می‌بیند، روابط بر پایه نابرابری یا کنترل شکل می‌گیرند.

فقدان همدلی: نمی‌تواند درد، دغدغه یا خوشحالی دیگران را درک کند.

---

راهکارهای کمک به چنین فردی:

۱. آگاه‌سازی تدریجی:

با مهربانی و نه با حمله، کمک کنید متوجه شود که رفتارش روی دیگران چه تأثیری دارد. مثلاً از بازخوردهای عینی استفاده کنید.

۲. آموزش همدلی:

از طریق گفت‌وگو، مثال، یا فیلم‌هایی که احساسات دیگران را نشان می‌دهد، کمک کنید که او "کفش دیگران را بپوشد".

3. درمان شناختی‌رفتاری (CBT):

درمانگر می‌تواند به فرد کمک کند تا الگوهای فکری خودمحور را بشناسد و بازسازی کند.

۴. مرزبندی سالم:

افرادی که با او در ارتباطند باید مرزهای خود را حفظ کنند تا به تداوم خودمحوری دامن نزنند.

۵. تقویت هویت سالم:

خودمحوری اغلب از ناامنی یا ترس می‌آید. کمک به افزایش عزت‌نفس واقعی (نه کاذب) مفید است.