واژه حقوقی "استرعاء" یعنی چی؟؟

کلمهٔ استرعاء (اِسْتِرْعاء) یک واژهٔ کاملاً فقهی و اصیل عربی است و در متون حقوقی و فقهی، به‌ویژه در ابواب وکالت، نیابت، امانت، ضمان و مسئولیت مدنی دیده می‌شود.

مصدر باب استفعال از ریشه رَعَى / یَرْعَى

رَعى = چَرا دادن، نگهداری کردن، رعایت کردن

استرعاء = درخواستِ رعایت و محافظت

معنی در فقه و حقوق:

استرعاء یعنی اینکه کسی دیگری را مأمور محافظت و نگهداری از مال یا شخصی کند.

در واقع، تفویض امانت همراه با تکلیف به رعایت و مراقبت است.

کاربردهای حقوقی و فقهی:

1. در امانت و عاریه:

اگر شخصی مالی را به دیگری بدهد و از او بخواهد مراقبت کند (حتی بدون عقد رسمی)، این می‌شود استرعاء.

در این حالت، شخص مستَرعی، مسئولیت نگهداری دارد و اگر کوتاهی کند ضامن است.

2. در مسئولیت مدنی:

اگر کسی مال یا شخصی را به دیگری بسپارد و آن فرد، بر اثر تقصیر، خسارتی وارد کند، می‌توان گفت استرعاء باعث ضمان شده.

3. در نیابت و وکالت غیر رسمی:

گاهی از «استرعاء» برای توجیه مسئولیت یا عدم مسئولیت وکیل یا نایب استفاده می‌شود، مثلاً وقتی کاری را فقط از سر لطف و بدون اجرت انجام می‌دهد.