معنی اصطلاح خوش آب و گِل

عبارت «خوش‌آب‌و‌گِل» در اصل یک ترکیب قدیمی و ادبیه. «آب» در فارسی قدیم به معنای ظاهر و هیبت بوده و «گِل» هم به ماده‌ی سازنده‌ی جسم اشاره داشته. وقتی می‌گن کسی «خوش‌آب‌و‌گِل» هست یعنی هم صورت و ظاهرش زیباست و هم ترکیب و ساختارش دلنشینه.

در محاوره‌ی امروز، این عبارت خیلی ساده‌تر شده و همون معنای «خوشگل» یا «خوش‌قیافه» رو می‌ده. مثلاً وقتی کسی می‌گه:
«تو چقد خوش‌آب‌و‌گِلی» → یعنی «خیلی خوشگل و خوش‌چهره‌ای».

گاهی هم با لحن شوخی یا محبت‌آمیز بین دوستان استفاده می‌شه، مثل یه جور تعریف صمیمی.