آهنگ چطور شد موزیگ؟

قضیه اینه که واژه آهنگ تو فارسی باستان و متون پیش از اسلام معنی قصد، اراده، نیت داشته و مثال‌های زیادی داریم مثل آهنگ رفتن کرد که یعنی قصد رفتن کرد. هنگ هم معمولاً به معنای دسته یا گروه از سربازان بوده.

حالا اینکه آهنگ شد نوای موسیقی، مربوط میشه به دوران بعد از ورود علوم و موسیقی عربی و هندی به ایران در قرون اسلامی. وقتی دانشمندان ایرانی و عرب شروع به ثبت و نگارش علوم کردن، خیلی از مفاهیم با تطبیق فرهنگی و زبانی وارد شدند. یعنی آهنگ به‌تدریج در متون علمی و موسیقایی به معنای موزیک یا نوای موزون استفاده شد.

این تغییر معنی نه به دلیل دستکاری عمدی، نه جعل و نه فساد متن بود، بلکه یک تفسیر علمی و تطبیقی بود: وقتی یک مفهوم قدیمی با مفهوم جدید هم‌معنی شد، واژه قدیمی وارد حوزه جدید شد. به همین دلیل هیچ واژه دیگری جایگزین نشد و آهنگ برای موسیقی پذیرفته شد.

خلاصه: قبل از اسلام آهنگ = نیت بود، بعد از اسلام و ورود موسیقی علمی و عربی/هندی، آهنگ = نوای موزون شد.

منابع:

Farmer, Henry George. History of Arabian Music. Luzac, 1929.

During, Jean. The Art of Persian Music. Mage Publishers, 1991.

سلام

آهنگ و موسیقی هر دو لغت کهن شرقی هستن

غرب موسیقی رو میوزیک تلفظ کردند

موسیقی رفت و موزیک برگشت

مثله چک بلامحل برگشت خورد 😀

درود؛ هر واژه‌ای ممکن است معانی مختلفی داشته باشد. چنانکه آهنگ به معنی قصد و اراده نیز به کار رفته مانند: « آهنگ رفتن کرد»  ولی در موسیقی به معنی نوای موزون و گوش نواز است. همینطور در نظام، هنگ به معنی تعداد مشخصی از سربازان  به کار می رود. زبان مانند ریاضی و دودوتا چهارتا نیست. برای مثال: «وار» خود پسوندی به معنی شباهت و مانندگی است؛ ولی «آوار» به معنی سقف سازه‌ای که بر سر ساکنانش فرو ریخته است.