قرآن کریم ترجمه و تفسیر قرآن

امام صادق عليه السلام:

خداوند هرگاه چيزى را اراده كند، آن را مقدّر می نمايد و چون مقدّرش سازد حكم آن را صادر می كند و چون حكمش را داد به اجرايش در می آورد.

بحار الأنوار : 5/121/64.

امام علی عليه السلام :

هر كه هواى نفْسش نيرومند شود، اراده اش سست گردد.

غرر الحكم : 7959

پیشکش نگاه ارجمند شما

اراده خدا: یعنی خدای والا چیزی رو قصد کنه و بخواد. وقتی اراده میکنه، آنی (بلافاصله) میگه “باش” و اون چیز کیان (موجود) میشه  (کُن فَیَکون).

مشیّت خدا: یعنی خواست کنشی (عملی) خدا که آمیغ (شامل) خرد (حکمت) و برنامه‌ریزیه. نمونش روزی دادن به هرکه بخواد (یشاء) بی شمار (بدون حساب).

پادش بنیادی (تفاوت اصلی) : اراده رده گزینش (مرحله تصمیم‌گیری)  خداست.  بسا مشیّت کاربست (اجرای)  اون گزیر (تصمیم) نگر به (در نظر گرفتن) حکمته!

بی گمان برای رسش (ادراک) ساده‌تر شما فرزانه‌ها به ساده ترین چهر  شایا (شکل ممکن) نسک (متن)  رو بازنمودم.

تفاوت بین اراده (إرادة) و مشیت (مشِيَّة) خداوند را می‌توان این‌گونه توضیح داد:

۱. **اراده خداوند**: اراده خداوند به معنای خواست قاطع و نهایی خداوند برای انجام یا وقوع یک چیز است. این حالت نهایی و غیر قابل تغییر است و وقتی خداوند اراده کند که چیزی اتفاق بیفتد، آن امر بلافاصله رخ می‌دهد. همان‌طور که در آیه ذکر شده: «انّما امره اذا اراد شیأً ان یقول له کن فیکون» به معنای «هرگاه خداوند چیزی را اراده کند، فقط می‌گوید "باش" و آن چیز به وقوع می‌پیوندد».

۲. **مشیت خداوند**: مشیت خداوند به معنای برنامه و تدبیر خداوند برای رخدادها و اتفاقات در طول زمان است. مشیت شامل راهبردها و تقدیراتی است که خداوند برای تحقق اراده خود در نظر گرفته است. مشیت خداوند ممکن است شامل مراحل مختلف و زمان‌های مختلف باشد و به نوعی نقشه الهی برای هدایت جهان است. همان‌طور که در آیه آمده: «انّ الله یرزق من یشاء بغیر حساب» به معنای «خداوند به هر کس که بخواهد بدون حساب روزی می‌دهد»، نشان‌دهنده مشیت خداوند در توزیع نعمت‌ها و روزی‌ها است.

این دو مفهوم به نوعی مکمل یکدیگر هستند؛ اراده خداوند به عنوان خواست نهایی و قطعی و مشیت خداوند به عنوان برنامه و تدبیر او برای تحقق این خواست‌ها.