"diagonal columns" از چه زمانی در معماری و مهندسی رواج یافت ؟
"diagonal columns"
از چه زمانی در معماری و مهندسی رواج یافت ؟
٢ پاسخ
استفاده از ستونهای مورب در معماری و مهندسی ساختمان، به عنوان یک روش طراحی مدرن و نوآورانه، در دهههای اخیر رواج بیشتری یافته است. این نوع ستونها، که از نظم و هندسه سنتی ستونهای عمودی فاصله گرفتهاند، به دلیل زیباییشناختی و توانایی ایجاد فرمهای پویا و منحصر به فرد در ساختمانها، مورد توجه قرار گرفته اند. در حالی که ممکن است استفاده از ستونهای مورب در برخی از سازههای تاریخی و باستانی نیز دیده شود، اما محبوبیت و کاربرد گسترده آنها در معماری مدرن، به ویژه با پیشرفتهای اخیر در فناوریهای مهندسی و مصالح ساختمانی، افزایش یافته است. این ستونها اغلب در ساختمانهایی با طراحی خاص و معماری معاصر به کار میروند و به عنوان بخشی از زیباییشناسی و عملکرد سازهای در نظر گرفته میشوند .
استفاده از ستونهای مورب (diagonal columns) در معماری و مهندسی به دوران مدرن و به‌ویژه با ظهور سبک‌های معماری نوین و نیاز به فرمهای سازهای خلاقانه و کارآمد بازمی‌گردد. این مفهوم با توسعه تکنولوژی‌های ساخت و مصالح جدید به تدریج به بخشی از طراحی‌های معماری تبدیل شد.
تاریخچه و گسترش ستونهای مورب- معماری مدرن اولیه (اوایل قرن بیستم):
- در اوایل قرن بیستم، با ظهور معماری مدرن و تأکید بر فرمهای ساده و کارکردگرا، مهندسان و معماران شروع به آزمایش با ساختارهای جدید کردند. استفاده از بتن مسلح و فولاد به عنوان مصالح ساختمانی جدید، امکان استفاده از فرمهای خلاقانه‌تر و ساختارهای غیرسنتی را فراهم کرد. پس از جنگ جهانی دوم:
- پس از جنگ جهانی دوم، با بازسازی شهرها و نیاز به ساختمان‌های بلندمرتبه و سازههای پیچیده‌تر، استفاده از ستونهای مورب به عنوان روشی برای توزیع بهتر بارها و ایجاد استحکام بیشتر در سازه‌ها رواج یافت. این دوره شاهد نوآوری‌های فراوانی در زمینه مهندسی سازه و استفاده از ستونهای مورب بود. دهه 1970 و 1980:
- در دهههای 1970 و 1980، معماران برجسته‌ای مانند ریچارد راجرز و نورمن فاستر شروع به استفاده گسترده از ستونهای مورب در طراحی‌های خود کردند. نمونه بارز این استفاده در مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس (طراحی شده توسط ریچارد راجرز و رنزو پیانو) دیده می‌شود که ستونهای مورب در بخش‌های مختلف بنا به کار رفته‌اند. عصر معاصر:
- در معماری معاصر، ستونهای مورب به عنوان یک عنصر طراحی محبوب به شمار می‌آیند. معمارانی مانند زاها حدید و سانتیاگو کالاتراوا از این فرم‌ها در طراحی‌های نوآورانه خود استفاده کرده‌اند. این ستونها به دلیل توانایی‌شان در ایجاد فضاهای باز و انعطاف‌پذیر و نیز تأمین پایداری سازهای، به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- پایداری و استحکام: ستونهای مورب می‌توانند نیروها و بارها را به طور مؤثرتری توزیع کنند و به پایداری بیشتر سازه کمک کنند.
- آزادی طراحی: این ستونها امکان طراحی‌های خلاقانه و نوآورانه را فراهم می‌کنند و می‌توانند به ایجاد فرمهای زیبا و غیرمتعارف کمک کنند.
- کاهش وزن سازه: با استفاده از ستونهای مورب، می‌توان وزن کلی سازه را کاهش داد و در عین حال استحکام را افزایش داد.
- مرکز ژرژ پمپیدو (پاریس): طراحی شده توسط ریچارد راجرز و رنزو پیانو، یکی از اولین و مشهورترین نمونه‌های استفاده از ستونهای مورب در معماری مدرن است.
- برج هرست (نیویورک): طراحی شده توسط نورمن فاستر، این برج از سیستم سازهای مورب برای افزایش استحکام و کاهش مصرف مصالح استفاده می‌کند.
- مرکز آبی المپیک پکن: طراحی شده توسط زاها حدید، این سازه از فرمهای مورب و ارگانیک بهره می‌برد تا فضایی پویا و زیبا ایجاد کند.
پاسخ شما
