«زبان پهلوی» نام دیگر کدام یک از مراحل زبان فارسی

 در آغاز باید گفت که  گزینه  ی دیگری  همانند زبان ایرانی و  حتی پرتو ایرانی باید در کنار آن گذاشته  می شد .   اگر به صورت علمی به این سوال پاسخ داده شود.زبانی که اکنون فارسی نامیده می شود یکی از  زبانهای ایرانی   است که به دلایل تاریخی مشخص از دوران باستان به اختیار از  سوی ملت ایران به عنوان زبان  ادبی و دیوانی . زبان میانجی انتخاب گردیده است. 2- زبانی که  امروزه فارسی  نامیده می شود با توجه به  پیشینه ی تاریخی آن در  سنگ نوشته های هخامنشی  "زبان ایرانی" نامیده شده است نه فارسی. که این  زبان در  دوره های متاخر یعنی بعد از هجوم اعراب به ایرانی    از سوی  دیگران به زبان فارسی  اشتهار پیدا کرده است.

زبان  پهلوی   پیوندی  با  زبان  فارسی  ندارد ( چه  باستان /  چه  میانه  /  و  اگر  بخواهم  خیلی  ریز  شوم  حتی  دری )

پهلوی   از      پهلو    آمده   یعنی   پهن  +  لو  =  پهن  لب     که   در  پهلوان  =  پهن + لب + بان  اشاره به کسی  دارد  که دارند ( بان )   لب (کناره های ) +  پهن   میباشد. خب این از ریشه یابی , اما پهلوی  چیست و به  کجا  گفته میشده؟؟؟

واژه  بلوچ از   پهلو + ویچ   ساخته شده  یعنی مشتق گرفته شده از پهلو  و  کناره ؛  ویچ  امروزه به بیچ و بچ و بچه  دگریده   =؟ بلوچ  میشود  کناره ها و  اطراف؛ همچنین واژه  لوچه در زبان مازندرانی به لب و کناره ها گفته میشود که باز هم آریاور  این  داستان است. => پهلوی به  زبان  بلوچی  اشاره  دارد  یعنی زبانی که از اطراف آمده ( اختلاف است بین اینکه دری یعنی  دور   و   اطراف    و اینکه برخی آنرا  درباری  میدانند ) خلاصه اینکه زبان بلوچی  نزدیکی زیادی با زبان دری دارد ؛ ریشه هایی  هم  با  زبان  باستانی / مازندرانی دارد ؛ )  چک کلام اینکه زبان ثابت نمیماند / واژه فارسی میانه هم برای این زبان مناسب نیست چون این زبان از فارسی نیامده بلکه فارس ها مانند سایرین خط زبانی خود را از زبان های  سانسکریتی و اوستایی ساختند. یعنی زمانی که فارسی باستان وجود داشت دیگران با زبان خودشان صحبت میکردند ./ این زبان بعدها در عصر های دیگه ای به دلیل کتابت به جاهای دیگه  شناخته شد . مثلا ایا مازندرانی ها در زمان باستان به فارسی گپ میزدند؟؟؟ خیر؛ انها زبان خودرا داشتند که ترکیبی از دری و پهلوی  بوده و بعدها فارسی  هم اندکی به آن اضافه شد.

زبان پهلوی  از   زبان های ایرانی باستان است  اما کهن بودن تاریخ ما آن را در دسته بندی زبان‌های دوره میانه (در تاریخ خودمان) جای داده است.  

پهلوانیگ یا همان پهلوی امروزی در زمان ساسانی به زبان پارت ها و زبان شمال ایران گفته می شده، و زبان پارس ها، پارسیگ نام داشته. در زمان پس از اسلام، به پارسی پیشین که با خط پهلوی نوشته می شد، پهلوی گفتند. همچنین به گونه های دیگر زبان های ایرانی و گویش های غیررسمی فارسی، به جز گویش درباری هم لفظ پهلوی تعلق گرفت