کسی میدونه دوگونگ Dougong چیه ؟؟

پستانداری که در آب زندگی می کند، از گیاهان تغذیه می کند و با گاوهای دریایی خویشاوندی دارد، و نرِ آن دمی دو لبه و عاج دارد. 😁

اما از شوخی که بگذریم که معنی اصلی این لغت در دیکشنری‌های امروز هست در رابطه با این تکنیک ساخت و ساز توضیحاتی در سایتی که در زیر لینک آن میاید وجود دارد:

دوگونگ ساختاری از براکت‌های چوبی به هم پیوسته است که در معماری سنتی چین، هم به دلیل ظرفیت‌های ساختاری و هم پیامدهای فرهنگی آن مهم است.

استفاده از دوگونگ برای اولین بار در ساختمان‌های قرن‌های پایانی قبل از میلاد ظاهر شد، با اولین نسخه‌های آن در دوره سلسله ژو غربی ظاهر شد و در طول قرن‌ها به شبکه‌ای ساختاری تبدیل شد که ستون‌ها و تیرک‌ها را به قاب سقف متصل می‌کرد. دوگونگ به طور گسترده توسط چین‌ های باستان در طول دوره بهار و پاییز (۷۷۰-۴۷۶ قبل از میلاد) مورد استفاده قرار گرفت و تا اوج خود در دوره‌های تانگ و سونگ به مجموعه ای پیچیده از قطعات به هم پیوسته تبدیل شد. قطعات توسط نازک کاری به تنهایی و بدون چسب یا بست به هم متصل می شوند و نیاز به نجاری دقیق دارند.

پس از سلسله سونگ، براکت‌ها و مجموعه‌های براکتی که در سازه‌های کاخ و ساختمان‌های مذهبی مهم استفاده می‌شد، بیشتر زینتی شدند تا ساختاری و از توصیف دوگونگ سنتی فاصله گرفتند.

دوگونگ  به عنوان یک اتصال بین ستون های عمودی و تیرهای افقی یک سازه عمل می کند و وزن سطح بزرگتری از هر تیر را می گیرد و آن را به صورت عمودی از طریق ستون منتقل می کند. مشخصه آن لایه‌هایی از مجموعه براکت‌های به هم پیوسته است که با قرار دادن یک بلوک چوبی بزرگ (dou) روی یک ستون برای ایجاد پایه‌ای برای براکت‌های کمانی شکل (گونگ) که به نوبه خود از تیر ساختاری افقی یا براکت دیگری در بالا پشتیبانی می‌کند، شکل می‌گیرد. نازک کاری چوبی یکی از اولین نمونه‌های اتصالات مدرن خرطومی است که از شیارها و بریدگی‌های دقیق استفاده می‌کند تا محکم شود.

این فرآیند را می توان بارها تکرار کرد و طبقات زیادی را بالا برد، هر لایه از نازک کاری دوگونگ سطح وسیع تر و پایدارتری را برای تیر فراهم می کند. افزودن مجموعه‌های متعدد براکت‌های به هم پیوسته، میزان فشار روی تیرهای افقی را کاهش می‌دهد، خاصیت ارتجاعی ایجاد می‌کند و به سازه‌ها اجازه می‌دهد در برابر آسیب‌های ناشی از زلزله مقاومت کنند.

در طول سلسله های اولیه تانگ و سونگ (۶۱۸-۱۲۹۷)، دوگونگ عمدتاً به عنوان یک عنصر ساختاری تحمل کننده وزن استفاده می شد. دیوارها، در بسیاری از معماری سنتی چینی آن زمان، برای ترسیم فضاهای درون سازه به جای تحمل وزن آن عمل می کردند. از آنجایی که اغلب دیوارهای این سازه ها قابلیت تحمل بار و فشار را نداشتند (پرده دیوار)، از شبکه، گل یا مواد ظریف دیگر ساخته شده بودند، یکپارچگی ویژگی های بار گیر و یا فشار گیر خارجی، مانند دوگونگ، برای یکپارچگی سازه حیاتی بود.

تحقیقات مدرن به طور فزاینده ای اهمیت دوگونگ را در مقاومت در برابر قابلیت های مخرب زلزله نشان داده است.

هر عنصر از سیستم دوگونگ بدون استفاده از بست‌های ثابت مانند پیچ، پین، یا میخ بسته می‌شود. هر براکت در سیستم دوگونگ توسط تناسب اصطکاک هر مفصل و وزن فشاری بار عمودی به هم متصل می‌شود. علاوه بر این، هر ستون بدون استفاده از اتصال دهنده‌ها اغلب توسط سنگ های گوشه یا سایر ویژگی های نصب سنگ پشتیبانی می‌شود.

ظرفیت مقاومت لرزه‌ای در اتصالات و سیستم‌های دوگونگ در درجه اول از توانایی آنها در اتلاف انرژی بین ستون و تیر از طریق اصطکاک، انحراف فشاری، تغییر شکل دورانی و اکستروژن ناشی می‌شود. در اصل، ماهیت دینامیکی ساخت داگونگ انرژی لرزه ای را هنگام حرکت از طریق اتصالات تلف می کند و لایه ای از حفاظت را برای سازه هایی که از آن استفاده می کنند ارائه می دهد.

* مرجع انگلیسی: سایت👇

دوگونگ (Dougong, 斗拱) یک فناوری معماری سنتی چینی است که شامل یک سیستم پیچیده از اتصالات چوبی لایه‌لایه است. این اتصالات، بدون استفاده از میخ یا چسب، اجزای مختلف سازه را به هم متصل می‌کنند و نقش مهمی در استحکام و پایداری ساختمان‌های سنتی چینی دارند.

1. تقویت استحکام سازه: دوگونگ وزن سقف را به ستون‌ها منتقل می‌کند و تنش را در ساختار ساختمان توزیع می‌کند.

2. جذب شوک و مقاومت در برابر زلزله: انعطاف‌پذیری این ساختار کمک می‌کند تا در برابر زلزله و تغییرات محیطی مقاوم باشد.

3. زیبایی و تزئین: علاوه بر عملکرد فنی، دوگونگ دارای طرح‌های زیبا و پیچیده‌ای است که در معماری سنتی چینی اهمیت زیادی دارد.

این فناوری بیش از 2500 سال قدمت دارد و یکی از ویژگی‌های کلیدی معماری چینی از دوران سلسله ژو (Zhou, حدود قرن 7 قبل از میلاد)تا دوران سلسله مینگ (Ming, 1368–1644 میلادی) و چینگ (Qing, 1644–1912 میلادی) بوده است. قدیمی‌ترین نمونه‌های شناخته‌شده دوگونگ در معابد و کاخ‌های باستانی چین دیده می‌شوند، از جمله در معبد فوگو (Foguang Temple) در شانشی (Shanxi)، که به قرن 9 میلادی بازمی‌گردد.

دوگونگ یکی از دلایل پایداری سازه‌های چوبی باستانی چین در برابر زلزله‌های شدید است و هنوز هم در برخی از ساختمان‌های سنتی و بازسازی‌های مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرد.

(Dougong)،  سیستم مهندسی معماری چینی به‌عنوان یک عنصر کلیدی در ساختارهای چوبی معابد و ساختمان‌های تاریخی شناخته می‌شود.

در این  سیستم مهندسی معماری چینی برای اتصال تیرهای افقی به ستون‌های عمودی استفاده می‌شود. این سیستم از قطعات چوبی متقاطع تشکیل شده است که به‌صورت لایه‌ای بر روی یکدیگر قرار می‌گیرند و اتصالی محکم و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کنند.

 با گذشت زمان، دوگونگ به‌عنوان یک میراث فرهنگی با اهمیت، در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

در جوامع دیگر نیز، مفاهیم مشابهی وجود دارد که به اتصال و تقویت ساختارهای چوبی اشاره دارند. برای مثال، در میان مردم دوگون مالی، از تندیس‌های خاصی در مراسم تدفین استفاده می‌شود که نشان‌دهنده‌ی ارتباط فرهنگی و معنوی آن‌ها با اجدادشان است.

این‌گونه سیستم‌ها و نمادها نشان‌دهنده‌ی ارتباط عمیق انسان با محیط زیست و تأثیر آن بر توسعه‌ی فناوری‌ها و هنرهای مرتبط با ساخت و ساز هستند.
قدمت فناوری دوگونگ به بیش از ۲,۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و در طول سلسله‌های مختلف چینی توسعه یافته است.