GDPR چیست و چه هدفی دارد؟

سلام دوست من🙂

GDPR یک قانون هست و حروف اون مخفف General Data Protection Regulation هست. 

ممکنه برای هر کسی پیش بیاد که برای هر کاری، مثلا دسترسی به سایتی نیاز باشه که اطلاعات شخصی خودش رو در اختیار  قرار بده که خیلی آسون میشه از این اطلاعات سوءاستفاده بشه.این قانون برای همچین وقت هایی به درد آدم می‌خورد. 

واضح تر بخوام بگم، هدف این قانون حفظ اطلاعات شخصی و حریم خصوصی افراد هست👍

امیدوارم که این مطالب به کارتون بیاد😉

GDPR (General Data Protection Regulation) یا قانون حفاظت از داده‌های عمومی، یک قانون مقرراتی اتحادیه اروپا است که به منظور حفاظت از داده‌های شخصی و حریم خصوصی افراد در داخل اتحادیه اروپا و منطقه اقتصادی اروپا (EEA) طراحی شده است. این قانون به طور رسمی در تاریخ 25 مه 2018 به اجرا درآمد و تاثیرات گسترده‌ای بر شیوه‌های جمع‌آوری، ذخیره، پردازش و انتقال داده‌ها در سطح جهانی داشته است.

هدف اصلی GDPR محافظت از حریم خصوصی و حقوق افراد در برابر سوءاستفاده از داده‌های شخصی است. این قانون به سازمان‌ها و شرکت‌ها مسئولیت‌هایی می‌دهد تا شفافیت بیشتری در جمع‌آوری و استفاده از داده‌های شخصی ایجاد کنند و از این داده‌ها به صورت ایمن و قانونی استفاده کنند. به عبارت دیگر، GDPR تلاش دارد که افراد کنترل بیشتری بر روی داده‌های شخصی خود داشته باشند و از هرگونه نقض حریم خصوصی جلوگیری کند.

GDPR با ایجاد مجموعه‌ای از حقوق و قوانین سختگیرانه، به حفاظت از حریم خصوصی افراد در برابر خطرات مختلف کمک می‌کند. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

1. شفافیت و اطلاع‌رسانی: سازمان‌ها موظفند به افراد اطلاع دهند که داده‌های شخصی آن‌ها را جمع‌آوری و پردازش می‌کنند و دلیل و نحوه پردازش آن‌ها را توضیح دهند.
2. رضایت آگاهانه: قبل از جمع‌آوری داده‌ها، باید از افراد رضایت آگاهانه و صریح گرفته شود. این رضایت باید از طریق یک اقدام واضح و قابل شناسایی ارائه شود.
3. حق دسترسی: افراد حق دارند که به داده‌های شخصی خود دسترسی داشته باشند و از نحوه پردازش آن‌ها آگاه شوند.
4. حق اصلاح و پاک‌سازی داده‌ها: افراد حق دارند که داده‌های اشتباه یا ناقص خود را اصلاح کنند و در صورت لزوم از سازمان‌ها بخواهند که داده‌های آن‌ها را حذف کنند.
5. حق محدودیت پردازش: افراد می‌توانند از پردازش داده‌های خود جلوگیری کنند، مثلاً زمانی که داده‌ها برای اهدافی غیر از آنچه که ابتدا اعلام شده بودند، پردازش می‌شوند.
6. حق انتقال داده‌ها: افراد می‌توانند داده‌های شخصی خود را از یک سازمان به سازمان دیگر منتقل کنند.
7. حفاظت از داده‌ها: شرکت‌ها و سازمان‌ها موظف به اتخاذ تدابیر امنیتی برای حفاظت از داده‌های شخصی هستند و در صورت نقض امنیتی، باید آن را به مراجع ذیصلاح و افراد مربوطه اطلاع دهند.

GDPR شامل تمام داده‌هایی است که می‌توانند به شناسایی یک فرد خاص کمک کنند. این داده‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

1. داده‌های شناسایی شخصی (Personal Identifiable Information - PII):
2. نام، آدرس، شماره تلفن، ایمیل، شناسه‌های آنلاین، عکس‌ها و غیره.
3. داده‌های حساس (Sensitive Data):
4. اطلاعات مربوط به نژاد، قومیت، عقاید مذهبی، عضویت در اتحادیه‌های سیاسی، وضعیت بهداشتی، زندگی جنسی و گرایشات، و همچنین داده‌های مربوط به جرم‌ها و محکومیت‌ها.
5. داده‌های دیجیتال (Digital Data):
6. اطلاعات مربوط به فعالیت‌های آنلاین افراد مانند نشانی‌های IP، کوکی‌ها، موقعیت مکانی، اطلاعات مربوط به دستگاه‌ها و مرورگرها.

تمام این داده‌ها تحت پوشش GDPR قرار می‌گیرند و سازمان‌ها و شرکت‌ها باید قوانین مربوط به پردازش، ذخیره‌سازی، و استفاده از آن‌ها را رعایت کنند. این قوانین اعمال می‌شوند نه تنها بر سازمان‌های مستقر در اتحادیه اروپا، بلکه بر هر شرکتی که داده‌های افراد اتحادیه اروپا را پردازش می‌کند.

GDPR (General Data Protection Regulation) یا "مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها" یک قانون جامع و سختگیرانه اتحادیه اروپا برای حفاظت از داده‌های شخصی افراد است. این قانون در 25 مه 2018 اجرایی شد و هدف آن تقویت حقوق حریم خصوصی افراد و بهبود کنترل آن‌ها بر داده‌های شخصی خود است. در ادامه، به توضیحات جزئی‌تر در خصوص اهداف، داده‌های تحت پوشش، و نحوه کمک به حفاظت از حریم خصوصی پرداخته می‌شود:

1. حفاظت از حقوق حریم خصوصی افراد:
   • هدف اصلی GDPR تضمین این است که افراد کنترل بیشتری بر داده‌های شخصی خود داشته باشند.
   • این قانون به افراد این امکان را می‌دهد که بدانند چگونه داده‌هایشان جمع‌آوری، ذخیره، و استفاده می‌شود.
2. ایجاد شفافیت و اعتماد:
   • شرکت‌ها ملزم هستند اطلاعات واضحی درباره استفاده از داده‌ها به کاربران ارائه دهند.
   • این شفافیت باعث ایجاد اعتماد بیشتر بین کاربران و سازمان‌ها می‌شود.
3. هماهنگی قوانین در اتحادیه اروپا:
4. GDPR قوانین پراکنده و متفاوت کشورهای عضو اتحادیه اروپا را یکپارچه کرده است تا شرایطی برابر برای کسب‌وکارها فراهم شود.
5. افزایش مسئولیت‌پذیری شرکت‌ها:
6. سازمان‌ها باید سیستم‌های ایمنی و سیاست‌هایی برای حفاظت از داده‌های کاربران اجرا کنند و در صورت وقوع نقض داده، به سرعت اطلاع‌رسانی کنند.

هر نوع داده‌ای که به شناسایی یک فرد منجر شود یا به طور بالقوه شناسایی او را ممکن کند، تحت پوشش GDPR است. این داده‌ها شامل موارد زیر است:

1. داده‌های شخصی شناسایی‌کننده مستقیم:
   • نام
   • آدرس
   • شماره تلفن
   • ایمیل (غیرعمومی)
2. داده‌های شناسایی‌کننده غیرمستقیم:
   • آدرس IP
   • کوکی‌ها
   • شناسه‌های آنلاین
3. داده‌های حساس‌تر:
   • اطلاعات پزشکی
   • داده‌های زیستی (مانند اثر انگشت و DNA)
   • داده‌های قومی یا نژادی
   • گرایش جنسی
   • اطلاعات سیاسی یا مذهبی

1. رضایت آگاهانه:
   • سازمان‌ها باید قبل از جمع‌آوری داده‌های کاربران، رضایت صریح و آگاهانه آن‌ها را دریافت کنند.
   • کاربران حق دارند رضایت خود را هر زمان که بخواهند لغو کنند.
2. حق دسترسی:
3. افراد می‌توانند درخواست کنند که بدانند چه داده‌هایی از آن‌ها ذخیره شده و چگونه استفاده می‌شود.
4. حق فراموشی (حق حذف):
5. کاربران می‌توانند درخواست حذف داده‌های خود را بدهند، مشروط بر اینکه نگه‌داشتن داده‌ها ضروری نباشد.
6. اطلاع‌رسانی نقض داده:
7. اگر داده‌های شخصی به خطر بیافتند، سازمان‌ها موظف هستند ظرف 72 ساعت به کاربران اطلاع دهند.
8. امنیت داده‌ها:
9. سازمان‌ها باید اقدامات امنیتی فنی و سازمانی برای محافظت از داده‌ها اتخاذ کنند.
10. انتقال‌پذیری داده‌ها:
11. کاربران می‌توانند داده‌های خود را به سازمان دیگری منتقل کنند.

GDPR با ایجاد چارچوبی شفاف و مسئولیت‌پذیر، سازمان‌ها را وادار می‌کند که احترام بیشتری به حریم خصوصی افراد بگذارند. این قانون هم از نظر قانونی و هم اخلاقی، حفاظت از داده‌های شخصی را به اولویتی غیرقابل چشم‌پوشی برای کسب‌وکارها تبدیل کرده است.

GDPR (مخفف General Data Protection Regulation)، یک قانون حفاظت از داده‌ها و حریم خصوصی است که توسط اتحادیه اروپا تصویب شده و از ۲۵ می ۲۰۱۸ اجرایی شده است. این قانون برای تنظیم و حفاظت از داده‌های شخصی شهروندان اتحادیه اروپا طراحی شده است، حتی اگر داده‌ها توسط شرکت‌هایی خارج از این اتحادیه پردازش شوند.

1. حفاظت از حریم خصوصی افراد: تضمین می‌کند که افراد کنترل بیشتری بر داده‌های شخصی خود داشته باشند.
2. ایجاد شفافیت: شرکت‌ها باید به وضوح توضیح دهند که چگونه داده‌های شخصی را جمع‌آوری، پردازش و ذخیره می‌کنند.
3. تقویت اعتماد: با اجرای GDPR، اعتماد بین کاربران و سازمان‌ها افزایش می‌یابد.
4. یکپارچگی قوانین: استانداردهای یکسانی برای حفاظت از داده‌ها در سراسر کشورهای عضو اتحادیه اروپا ایجاد می‌کند.

1. حق آگاهی: کاربران باید بدانند که چرا و چگونه داده‌هایشان استفاده می‌شود.
2. حق دسترسی: افراد می‌توانند از شرکت‌ها درخواست کنند تا کپی‌ای از داده‌های ذخیره‌شده خود را در اختیارشان قرار دهند.
3. حق حذف داده‌ها (Right to be forgotten): کاربران می‌توانند از شرکت‌ها بخواهند داده‌هایشان را حذف کنند.
4. محدودیت پردازش: پردازش داده‌ها تنها در صورت وجود دلایل قانونی مشخص مجاز است.
5. قابلیت انتقال داده‌ها: افراد می‌توانند داده‌هایشان را بین ارائه‌دهندگان مختلف منتقل کنند.
6. الزام به گزارش نقض داده‌ها: شرکت‌ها موظفند هرگونه نقض داده را ظرف ۷۲ ساعت به مقامات و کاربران اطلاع دهند.

GDPR هرگونه داده شخصی را که بتواند یک فرد را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم شناسایی کند، شامل می‌شود. برخی از این داده‌ها عبارتند از:

• نام و نام خانوادگی
• آدرس ایمیل
• شماره تلفن
• اطلاعات مکان‌یابی (مانند آدرس IP)
• اطلاعات مالی (شماره حساب بانکی)
• داده‌های پزشکی و ژنتیکی
• اطلاعات مربوط به نژاد، مذهب، گرایش جنسی، و دیدگاه‌های سیاسی

شرکت‌هایی که قوانین GDPR را نقض کنند، ممکن است با جریمه‌های سنگین مواجه شوند که می‌تواند تا ۲۰ میلیون یورو یا ۴ درصد از گردش مالی جهانی سالانه شرکت باشد، هرکدام که بیشتر باشد.

این قوانین باعث می‌شوند افراد حس امنیت بیشتری نسبت به نحوه استفاده از داده‌هایشان داشته باشند و شرکت‌ها نیز مجبور شوند تا استانداردهای بالاتری برای مدیریت داده‌ها به‌کار گیرند.

قانون عمومی حفاظت از داده ها یا GDPR (General Data Protection Regulation)  یک مقرره اتحادیه اروپا است که در تاریخ 25 مه 2018 به مرحله اجرا درآمد. این قانون هدف اصلی خود را حفاظت از حریم خصوصی و داده‌های شخصی افراد در داخل اتحادیه اروپا و همچنین کنترل و مدیریت نحوه جمع‌آوری، استفاده و پردازش این داده‌ها توسط سازمان‌ها و شرکت‌ها قرار داده است.

▎هدف اصلی GDPR:

هدف اصلی GDPR افزایش شفافیت و کنترل افراد بر روی داده‌های شخصی خود است. این قانون به افراد این حق را می‌دهد که بدانند اطلاعات شخصی‌شان چگونه جمع‌آوری، ذخیره و پردازش می‌شود و همچنین به آن‌ها اجازه می‌دهد که در صورت نیاز، درخواست حذف یا اصلاح این داده‌ها را داشته باشند.

▎چگونه GDPR به حفاظت از حریم خصوصی کمک می‌کند:

1. حق دسترسی: افراد می‌توانند به داده‌های شخصی خود دسترسی پیدا کنند و بدانند که چگونه استفاده می‌شود.

2. حق اصلاح: افراد می‌توانند درخواست اصلاح اطلاعات نادرست یا ناقص خود را داشته باشند.

3. حق فراموشی: افراد حق دارند درخواست حذف داده‌های شخصی خود را داشته باشند.

4. شفافیت: سازمان‌ها موظفند به‌طور واضح و شفاف نحوه جمع‌آوری و پردازش داده‌ها را اعلام کنند.

5. موافقت: سازمان‌ها باید از افراد مجوز صریح برای جمع‌آوری و پردازش داده‌های شخصی آن‌ها دریافت کنند.

6. حفاظت از داده‌ها: سازمان‌ها باید اقداماتی برای حفاظت از داده‌های شخصی انجام دهند و در صورت نقض امنیت داده‌ها، آن را به مقامات مربوطه گزارش دهند.

▎داده‌هایی که تحت پوشش GDPR قرار می‌گیرند:

GDPR به طور کلی هر نوع اطلاعات شخصی را که می‌تواند به شناسایی یک فرد منجر شود، تحت پوشش قرار می‌دهد. این اطلاعات شامل موارد زیر است:

• نام و نام خانوادگی

• آدرس ایمیل

• شماره تلفن

• آدرس منزل

• اطلاعات حساب بانکی

• شناسه‌های آنلاین (مثل IP address)

• داده‌های بیومتریک (مثل اثر انگشت)

• اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت

• اطلاعات مربوط به نژاد یا قومیت

به طور کلی، هر گونه داده‌ای که بتواند به شناسایی یک فرد مرتبط باشد، تحت پوشش GDPR قرار دارد.