شش نوع رژیم ارزی متداول

سلام! در ادامه توضیح مختصری از شش نوع رژیم ارزی که نام بردید ارائه می‌شود:

1. میخکوب ثابت (Fixed Exchange Rate):

در این رژیم، نرخ ارز به‌صورت ثابت به یک ارز خارجی (معمولاً دلار یا یورو) یا سبدی از ارزها متصل می‌شود. بانک مرکزی برای حفظ این نرخ، با خریدوفروش ارز در بازار دخالت می‌کند.
مزیت: ثبات نرخ ارز.
عیب: کاهش انعطاف‌پذیری در واکنش به شوک‌های اقتصادی.

2. میخکوب در دامنه تغییرات افقی (Horizontal Band Peg):

در این سیستم، نرخ ارز به یک ارز یا سبد ارزی خاص متصل است، اما مجاز به نوسان در یک دامنه محدود (مثلاً ±2٪) است. بانک مرکزی تنها زمانی دخالت می‌کند که نرخ ارز از این دامنه خارج شود.
مزیت: تعادل بین ثبات و انعطاف.
عیب: نیازمند دخالت مداوم در صورت نزدیک شدن نرخ ارز به مرزهای دامنه.

3. میخکوب خزنده (Crawling Peg):

در این رژیم، نرخ ارز به یک ارز خاص متصل است، اما این اتصال به‌تدریج تغییر می‌کند (معمولاً در واکنش به تفاوت‌های تورمی یا سایر عوامل اقتصادی).
مزیت: کاهش ریسک تغییرات ناگهانی.
عیب: ممکن است بازار سیاه ارز ایجاد شود.

4. نرخ ارز در دامنه تغییرات خزنده (Crawling Band):

ترکیبی از دو رژیم "میخکوب خزنده" و "میخکوب در دامنه تغییرات افقی" است. نرخ ارز به‌تدریج و در چارچوب یک دامنه مشخص تغییر می‌کند.
مزیت: انعطاف بیشتر در تطبیق با شرایط اقتصادی.
عیب: مدیریت و نظارت پیچیده‌تر.

5. نرخ ارز شناور مدیریت‌شده (Managed Floating):

در این رژیم، نرخ ارز توسط بازار تعیین می‌شود، اما بانک مرکزی ممکن است گاهی برای کاهش نوسانات یا رسیدن به اهداف اقتصادی دخالت کند.
مزیت: انعطاف در برابر شوک‌های اقتصادی.
عیب: در صورت دخالت‌های زیاد، ممکن است اعتماد به سیستم کاهش یابد.

6. نرخ ارز شناور مستقل (Independent Floating):

در این رژیم، نرخ ارز کاملاً توسط نیروهای عرضه و تقاضای بازار تعیین می‌شود و بانک مرکزی دخالتی نمی‌کند.
مزیت: آزادی کامل بازار.
عیب: نوسانات شدید نرخ ارز در صورت شوک‌های اقتصادی.

این رژیم‌ها به کشورهای مختلف امکان می‌دهند تا بر اساس شرایط اقتصادی و سیاست‌های کلان خود، یکی از آنها را انتخاب کنند.

سلام. بخش اول رو برات ساده تعریف می کنم و بخش دوم هم  تعاریف رسمی.

مثل اینه که توی یه مسابقه طناب‌کشی، دو تا تیم قدرتشون برابر باشه و طناب اصلاً تکون نخوره. هر چقدر هم زور بزنن، هیچ‌کدوم نمی‌تونن اون یکی رو بکشن. توی نرخ ارز هم همینه، دولت با تمام زورش یه قیمتی رو برای ارز تعیین می‌کنه و نمی‌ذاره که از اون قیمت تکون بخوره.

مثل اینه که توی یه زمین فوتبال، یه دروازه خیلی بزرگ بذارن و بگن هر تیمی که توی این دروازه گل بزنه برنده است. یه کم این ور و اون ور شدن توپ مهم نیست، مهم اینه که توپ از اون محدوده دروازه خارج نشه. توی نرخ ارز هم همینه، دولت یه محدوده برای نرخ ارز تعیین می‌کنه و تا وقتی که توی اون محدوده باشه، کاری بهش نداره.

مثل اینه که توی یه مسابقه دو، یکی از دونده‌ها خیلی کُند باشه و آروم آروم حرکت کنه. بقیه دونده‌ها ازش جلو می‌زنن ولی اون همچنان با سرعت خودش می‌ره. توی نرخ ارز هم همینه، دولت نرخ ارز رو خیلی کم و به تدریج تغییر می‌ده، جوری که زیاد به چشم نیاد.

مثل اینه که یه مسیر مسابقه دو رو باریک کنن و بگن دونده‌ها فقط می‌تونن توی این مسیر باریک بدوئن. دونده‌ها می‌تونن یه کم این ور و اون ور برن ولی نمی‌تونن از مسیر خارج بشن. توی نرخ ارز هم همینه، دولت یه محدوده برای نرخ ارز تعیین می‌کنه و بعد اجازه می‌ده که آروم آروم توی اون محدوده بالا و پایین بره.

مثل اینه که یه مربی فوتبال از کنار زمین به بازیکناش بگه که چیکار کنن. بازیکنا خودشون توی زمین بازی می‌کنن ولی مربی هم یه جاهایی بهشون دستور می‌ده. توی نرخ ارز هم همینه، دولت اجازه می‌ده که نرخ ارز توی بازار تعیین بشه ولی یه جاهایی هم خودش وارد عمل می‌شه و یه چیزایی رو تغییر می‌ده.

مثل اینه که یه بازی فوتبال بدون داور و مربی برگزار بشه. هر کی هر کاری دلش می‌خواد می‌تونه بکنه. توی نرخ ارز هم همینه، دولت اصلا توی تعیین نرخ ارز دخالت نمی‌کنه و همه چی به عهده بازاره.

در این رژیم، نرخ ارز توسط دولت یا بانک مرکزی تعیین و ثابت نگه داشته می‌شود. به عبارت دیگر، ارزش پول ملی در برابر یک ارز خارجی (معمولاً دلار آمریکا) یا سبدی از ارزها ثابت می‌شود و دولت متعهد می‌شود که این نرخ را حفظ کند.

در این رژیم، نرخ ارز می‌تواند در یک محدوده مشخص نوسان داشته باشد. دولت یا بانک مرکزی سقف و کف این محدوده را تعیین می‌کند و اجازه می‌دهد که نرخ ارز در این بین آزادانه حرکت کند. اما اگر نرخ ارز به سقف یا کف برسد، دولت برای حفظ آن در محدوده تعیین شده مداخله می‌کند.

در این رژیم، نرخ ارز به صورت تدریجی و در طول زمان تغییر می‌کند. دولت یا بانک مرکزی یک نرخ هدف را تعیین می‌کند و سپس به صورت دوره‌ای و با درصدهای کوچک، نرخ ارز را به سمت آن نرخ هدف هدایت می‌کند.

این رژیم ترکیبی از دو رژیم قبلی است. در این حالت، نرخ ارز می‌تواند در یک محدوده مشخص نوسان داشته باشد و همزمان به صورت تدریجی به سمت یک نرخ هدف حرکت کند.

در این رژیم، نرخ ارز توسط نیروهای عرضه و تقاضا در بازار تعیین می‌شود، اما دولت یا بانک مرکزی در صورت لزوم برای جلوگیری از نوسانات شدید یا هدایت نرخ ارز به سمت مطلوب خود، در بازار مداخله می‌کند.

در این رژیم، نرخ ارز کاملاً توسط نیروهای عرضه و تقاضا در بازار تعیین می‌شود و دولت یا بانک مرکزی هیچ‌گونه دخالتی در تعیین آن ندارد. نرخ ارز به صورت آزادانه و بر اساس شرایط بازار نوسان می‌کند.

با سلام.
رژیم ارزی به سیاست‌ها و روش‌هایی اطلاق می‌شود که کشورها برای مدیریت ارزش پول خود در مقابل سایر ارزها انتخاب می‌کنند. شش نوع متداول رژیم ارزی عبارتند از:

1. **رژیم ارزی ثابت (Fixed Exchange Rate)**:
  این نوع رژیم، ارزش ارز یک کشور به طور رسمی به یک ارز یا سبدی از ارزها مت شده است. دولت یا بانک مرکزی موظف است تا صورت تغییرات قیمتی، برای حفظ نرخ ثابت مداخله کند. این رژیم معمولاً ثبات بیشتری را فراهم می‌کند اما ممکن است نیاز ذخایر ارزی قابل توجهی باشد.

2. **رژیم ارزی شناور (Floating Exchange Rate:
  در این مدل، قیمت ارز تأثیر نیروهای بازار مانند و تقاضا تعیین می‌شود دولت یا بانک مرکزی مداخ‌ای ندارد. نوسانات نرخ ارز است باعث بی‌ثباتی اقتصادی شود اما هم انعطاف‌پذیری بیشتری فراهم می‌آورد.

3. **رژیم نیمه شناور (Managed Float or Dirty Float)**:
  ترکیبی از دو رژیم فوق، جایی که نرخ ارز عمداً توسط بازار تعیین می‌شود اما بانک مرکزی گاهی اوقات برای جلوگیری از نوسانات شدید ارز  و یا رسیدن به شرایط خاص اقتصادی وارد می‌شود.

4. **رژيم برابری طلا (Gold)**:
  در این سیستم پول یک کشور بر اساس مقدار مشخصی طلا تنظیم شده است. معاملات بین‌المللی معمولاً با طلا می‌باشد و هر واحد پول معادل یک میزان معین طلا می باشد.

5. **دولارization**:
  برخی کشورها تصمیم به استفاده از دلار آمریکا یا دیگر ارزهای خارجی به جای پول ملی خود دارند؛ این سیاست عموماً به منظور کنترل تورم و افزایش ثبات مالی اتفاق می‌افتد.

6. **سازمان‌های منطقه‌ای (Currency Unions)**:
  گروه‌هایی از کشورهای همسایه که تصمیم گرفته‌اند یک واحد پول مشترک داشته باشند؛ مانند یورو که توسط کشورهای عضو اتحادیه اروپا استفاده می‌شود.

هر کدام از این رژیم‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند که می تأثیرات قابل توجهی بر اقتصاد کشورها داشته باشد. به تفصیل به مزایا و معایب یک از این رژ‌های ارزی خواهیم پرداخت:
 

• مزایا:
• ثبات بیشتر برای تجارت بین المللی
• جلوگیری از نوسانات شدید که ممکن است موجب عدم قطعیت اقتصادی شود.
• معایب:
• نیاز به ذخیره ارز خارجی بالا برای حفظ نرخ ثابت در برابر تغییرات بازار. احتمال بروز بحران‌های مالی در صورت عدم توانایی بانک برای حفظ نرخ.

2. رژیم ارزی شناور (Floating Exchange):

• مزایا:
• انعطاف‌پذیری بیشتر در پاسخ به تغییرات اقتصادی و شرایط بازار
  خودتنظیمی بازار می‌تواند منجر به تعدیل طبیعی قیمت‌ها شود 
• معایب:
• نوسانات شدید ممکن است بر تجارت خارجی و سرمایه گذاری تأثیر منفی بگذارد.
• ریسک‌های ناشی از تورم یا رکود می‌تواند تشدید شود.

3. رژیم نیمه شناور (Managed Float or Dirty Float):

• مزایا: – 
• ترکیبی از ثبات و انعطاف‌پذیری؛ بانک مرکزی می تواند اقدامات لازم را برای کنترل نوسانات انجام دهد. 
•  امکان مداخله در زمان بحران یا نوسانات غیرقابل پیش‌بینی وجود دارد.
معایب
•  دشواری در تعیین زمان مناسب مداخله؛ ممکن است باعث ایجاد عدم اطمینان شود که باعث فرار سرمایه گردد.
• 4. رژيم برابری طلا (Gold Standard):
• مزایا: 
• ثبات بلندمدت قیمت‌ها زیرا پول به مقدار طلا  ارزش گذاری شده است. 
• کاهش خطر تورم، چون پول تحت کنترل قرار دارد. – 
معایب:
• محدودیت قابلیت انطباق با اقتصادی متغیر، مانند افزایش تقاضا یا بحران مالی 

•  وابستگی شدید به تولید طلا؛ هرگونه کاهش تولید طلا می‌تواند بر اقتصاد اثر گذارد.

  5. دلار:
  مزایا: 

•  افزایش اعتماد سرمایه گذاران خارجی و همچنین تسهیل تجارت بین المللی 
معایب:

•  فقدان کنترل بر سیاست پولی ملی 

  6. سازمان‌های منطقه‌ای (Currency Unions):    
• مزایا :       
•  تسهیل مبادلات تجاری میان کشورهای عضو با استفاده از یک واحد پول مشترک     
• الویت همگرایی اقتصادی میان کشورهای
• معایب:     
• کشورها باید  اختیارات ملی خود را فدای سیاست‌های مشترک کنند      
•  اگر یکی از اعضا دچار بحران مالی شود، دیگران نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت در نهایت، انتخاب رژیم ارزی مناسب بستگی دارد به وضعیت اقتصادی خاص یک کشور و اهداف سیاسی و ساختار اقتصادش.

1. میخکوب ثابت : در این رژیم، ارزش ارز یک کشور به یک ارز خارجی (معمولاً دلار یا یورو) یا سبدی از ارزها ثابت می‌شود و بانک مرکزی برای حفظ این نرخ ارز در برابر تغییرات بازار، ارز خود را خرید و فروش می‌کند.

2. میخکوب در دامنه تغییرات افقی : در این رژیم، ارز کشور به یک ارز دیگر یا سبد ارزها میخکوب می‌شود، اما با اجازه دادن به نرخ ارز برای نوسان در یک دامنه مشخص. بانک مرکزی می‌تواند با وارد کردن یا خارج کردن ارز از بازار، این دامنه را حفظ کند.

3. میخکوب خزنده : در این سیستم، ارز کشور به ارز دیگر میخکوب می‌شود، اما به تدریج و در فواصل زمانی معین، نرخ ارز تغییر می‌کند. این تغییرات معمولاً به‌طور پیوسته و تحت شرایط اقتصادی انجام می‌شود.

4. نرخ ارز در دامنه تغییرات خزنده : مشابه میخکوب خزنده است، اما در این حالت نرخ ارز می‌تواند در یک دامنه متغیر (که به تدریج تغییر می‌کند) نوسان کند. بانک مرکزی ممکن است به طور فعال این دامنه را تنظیم کند.

5. نرخ ارز شناور مدیریت شده : در این سیستم، ارز کشور به طور آزادانه و بر اساس عرضه و تقاضا شناور است، ولی بانک مرکزی به‌طور گاه‌به‌گاه مداخله می‌کند تا نرخ ارز را در سطح مطلوب نگه دارد.

6. نرخ ارز شناور مستقل : در این رژیم، نرخ ارز به طور کامل تحت تأثیر نیروهای بازار (عرضه و تقاضا) شناور است و بانک مرکزی هیچ‌گونه مداخله‌ای در تعیین نرخ ارز ندارد.

تعاریف شش نوع رژیم ارزی متداول به شرح زیر است:

در این رژیم، ارزش پول ملی به‌صورت ثابت به یک ارز خارجی (معمولاً دلار یا یورو) یا به سبدی از ارزها گره زده می‌شود. بانک مرکزی متعهد می‌شود که نرخ ارز را بدون تغییر نگه دارد و برای این منظور در بازار ارز مداخله می‌کند.

در این رژیم، نرخ ارز به یک ارز مرجع یا سبد ارزی گره زده می‌شود، اما اجازه داده می‌شود که در یک دامنه مشخص (به‌عنوان‌مثال ±2٪) نوسان کند. بانک مرکزی تنها در صورتی مداخله می‌کند که نرخ ارز از این دامنه خارج شود.

در این سیستم، نرخ ارز به‌صورت دوره‌ای و قابل پیش‌بینی تغییر می‌کند. این تغییرات عموماً متناسب با تورم داخلی و خارجی یا سایر عوامل اقتصادی انجام می‌شود.

• هدف: جلوگیری از شوک‌های ناگهانی و فراهم کردن انعطاف بیشتر نسبت به نرخ‌های میخکوب شده ثابت.
• مثال: برخی کشورهای در حال توسعه در دهه‌های گذشته از این رژیم استفاده کرده‌اند.

این رژیم ترکیبی از میخکوب خزنده و دامنه تغییرات افقی است. نرخ ارز به یک ارز مرجع یا سبدی از ارزها گره زده می‌شود، اما با نوسانات قابل پیش‌بینی در یک دامنه مشخص خزنده حرکت می‌کند.

• مزیت: انعطاف بیشتری نسبت به تغییرات اقتصادی فراهم می‌کند.
• مثال: برخی کشورهای آمریکای لاتین از این روش برای کنترل نرخ ارز استفاده کرده‌اند.

در این رژیم، نرخ ارز به‌صورت عمدتاً آزاد در بازار تعیین می‌شود، اما بانک مرکزی به‌صورت موردی و بدون تعهد قبلی برای تثبیت نرخ ارز در بازار مداخله می‌کند.

• هدف: جلوگیری از نوسانات شدید نرخ ارز و حفظ ثبات اقتصادی.
• مثال: هند و برخی کشورهای آسیایی این نوع رژیم را پیاده کرده‌اند.

در این سیستم، نرخ ارز به‌صورت کاملاً آزاد بر اساس عرضه و تقاضای بازار تعیین می‌شود و بانک مرکزی هیچ‌گونه مداخله مستقیمی در بازار ارز ندارد.

• ویژگی: نرخ ارز ممکن است بسیار نوسان داشته باشد.
• مثال: ایالات متحده، کانادا، و اتحادیه اروپا (یورو) از این سیستم استفاده می‌کنند.

این رژیم‌ها بر اساس میزان دخالت بانک مرکزی و آزادی حرکت نرخ ارز از ثابت به شناور تقسیم‌بندی می‌شوند. انتخاب نوع رژیم ارزی به وضعیت اقتصادی، میزان ذخایر ارزی، و اهداف کلان اقتصادی کشورها بستگی دارد.

در اینجا تعریف هر یک از شش نوع رژیم ارزی متداول که اشاره کرده‌اید، آورده شده است:

### 1. میخکوب ثابت (Fixed Peg)
در این رژیم، یک کشور ارز خود را به طور رسمی با نرخ ثابتی به ارز دیگر یا سبدی از ارزها متصل می‌کند. این نوع میخکوب معمولاً در کشورهای با اقتصادهای کوچک و فاقد تنوع اقتصادی دیده می‌شود. بانک مرکزی با مداخله در بازار، سعی می‌کند نرخ ارز را در محدوده تعیین شده حفظ کند.

### 2. میخکوب در دامنه تغییرات افقی (Horizontal Band)
در این نوع رژیم، نرخ ارز در یک دامنه مشخص و محدود نوسان می‌کند. نرخ مرکزی مشخصی وجود دارد و نرخ ارز می‌تواند در محدوده‌ای از پیش تعیین شده نوسان کند. این نوع میخکوب معمولاً برای کنترل نوسانات شدید بازار استفاده می‌شود.

### 3. میخکوب خزنده (Crawling Peg)
در این رژیم، نرخ ارز به طور تدریجی و با سرعتی مشخص به سمت یک هدف جدید حرکت می‌کند. این نوع میخکوب به کشورها اجازه می‌دهد تا به تدریج نرخ ارز خود را تعدیل کنند و از فشارهای بازار جلوگیری کنند.

### 4. نرخ ارز در دامنه تغییرات خزنده (Crawling Band)
این نوع رژیم ترکیبی از میخکوب خزنده و دامنه تغییرات است. در اینجا، نرخ ارز در یک دامنه مشخص نوسان دارد، اما این دامنه به تدریج تغییر می‌کند. این روش به کشورها اجازه می‌دهد که با تغییرات اقتصادی و بازار سازگار شوند.

### 5. نرخ ارز شناور مدیریت شده (Managed Float)
در این رژیم، نرخ ارز به طور عمده تحت تأثیر عرضه و تقاضا قرار دارد، اما بانک مرکزی در مواقع خاص وارد عمل می‌شود تا نوسانات شدید را کنترل کند. این نوع رژیم به کشورها انعطاف بیشتری در مدیریت نرخ ارز می‌دهد.

### 6. نرخ ارز شناور مستقل (Independent Float)
در این نوع رژیم، نرخ ارز کاملاً تحت تأثیر مکانیزم‌های بازار قرار دارد و هیچ مداخله‌ای از سوی بانک مرکزی صورت نمی‌گیرد. نرخ ارز بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می‌شود و بانک مرکزی هیچ گونه کنترلی بر آن ندارد.

نظام‌های ارزی به مجموعه‌ای از قوانین و مقرراتی گفته می‌شود که نحوه تعیین نرخ ارز در یک اقتصاد را مشخص می‌کند. هر کشوری بسته به شرایط اقتصادی، سیاسی و اهداف خود، یکی از این نظام‌ها را انتخاب می‌کند. در ادامه به توضیح هر یک از رژیم‌های ارزی که شما نام برده‌اید می‌پردازیم:

در این نظام، نرخ ارز پول ملی به طور ثابت به یک ارز خارجی یا سبدی از ارزها متصل می‌شود. به عبارت دیگر، ارزش پول ملی به طور مصنوعی در یک سطح ثابت نگه داشته می‌شود. این نظام نیازمند مداخله مداوم بانک مرکزی برای خرید یا فروش ارز است تا نرخ ارز را در سطح مورد نظر حفظ کند.

• ثبات نرخ ارز به کاهش عدم اطمینان در تجارت و سرمایه‌گذاری کمک می‌کند.
• تورم را کنترل می‌کند.
• مدیریت ذخایر ارزی را آسان‌تر می‌کند.

• انعطاف‌پذیری اقتصاد را در برابر شوک‌های خارجی کاهش می‌دهد.
• ممکن است منجر به تجمع نابرابری‌ها شود.

در این نظام، نرخ ارز به یک نرخ مرکزی متصل است، اما اجازه دارد در یک نوار یا محدوده خاصی نوسان کند. این نظام ترکیبی از ویژگی‌های نظام‌های ثابت و شناور است.

• انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به نظام ثابت دارد.
• به بانک مرکزی امکان می‌دهد تا در صورت لزوم، در نرخ ارز مداخله کند.

• همچنان به مداخله مداوم بانک مرکزی نیاز دارد.
• ممکن است پیش‌بینی نرخ ارز در این نظام دشوار باشد.

در این نظام، نرخ ارز به طور منظم و با نرخ از پیش تعیین شده‌ای تعدیل می‌شود. این نوع نظام به بانک مرکزی اجازه می‌دهد تا به تدریج ارزش پول ملی را تعدیل کند و به تغییرات شرایط اقتصادی پاسخ دهد.

• انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به نظام ثابت دارد.
• به بانک مرکزی امکان می‌دهد تا سیاست پولی مستقل‌تری داشته باشد.

• پیش‌بینی نرخ ارز در این نظام ممکن است دشوار باشد.
• ممکن است به عدم اطمینان در بازار ارز منجر شود.

این نظام ترکیبی از دو نظام قبلی است. در این نظام، نرخ ارز در یک نوار مشخص نوسان می‌کند و مرکز این نوار به صورت دوره ای تعدیل می‌شود.

• ترکیبی از مزایای دو نظام قبلی است.
• به بانک مرکزی امکان می‌دهد تا هم به ثبات نسبی نرخ ارز دست یابد و هم انعطاف‌پذیری لازم برای پاسخگویی به شوک‌های اقتصادی را داشته باشد.

• پیچیدگی بیشتری نسبت به نظام‌های دیگر دارد.
• ممکن است به مدیریت پیچیده‌تری نیاز داشته باشد.

در این نظام، نرخ ارز به طور آزادانه در بازار تعیین می‌شود، اما بانک مرکزی می‌تواند در مواقع لزوم برای جلوگیری از نوسانات شدید، در بازار مداخله کند.

• انعطاف‌پذیری بالایی دارد.
• به بانک مرکزی اجازه می‌دهد تا سیاست پولی مستقل‌تری داشته باشد.

• نوسانات نرخ ارز می‌تواند به اقتصاد آسیب برساند.
• پیش‌بینی نرخ ارز در این نظام دشوارتر است.

در این نظام، نرخ ارز کاملاً آزادانه توسط نیروهای عرضه و تقاضا در بازار تعیین می‌شود و هیچ گونه مداخله‌ای از سوی بانک مرکزی صورت نمی‌گیرد.

• انعطاف‌پذیری بسیار بالا.
• مکانیسم خودکار تنظیم بازار.

• نوسانات شدید نرخ ارز می‌تواند به اقتصاد آسیب برساند.
• ممکن است به عدم اطمینان در بازار ارز منجر شود.

• اندازه اقتصاد
• میزان توسعه‌یافتگی
• سیاست‌های اقتصادی دولت
• شرایط بین‌المللی

بستگی دارد. هر کشوری با توجه به شرایط خاص خود، نظام ارزی مناسب را انتخاب می‌کند. نموداری در این باره در زیر ارائه می شود.