روانشناسی و دانش شناسی

در روانشناسی و دانش شناسی ، آیا این دستور فکری که  (( هیچ چیزی در عقل نیست که ابتدا در حس نبوده باشد)) می تواند مدعی صدق واقعی و آزموده به محک استقراء کامل بشود ؟ 

چرا نه تنها احتمال تجربی بلکه ایقان کامل و تردید ناپذیر به این دستور نسبت میدهند ؟ 

منظورم این است که اصلی شده است که بدیهی گرفته شده است ، نه آنکه ضرورتا به خودی خود بدیهی باشد ، 

هیچ چیزی در عقل نیست که ابتدا در حس نبوده باشد ، 

امن الرسول بما انزل الیه من ربه  و المومنون ، بعضی از فلاسفه میگویند که آنها انگاره های عقل محض هستند ، ولی مرجع خارجی هم دارند ،؟ ؟؟؟