مرز بین آسمان و زمین

پنداری که پرسش شما برای جو و اتمسفر هست نه آسمان. آسمان مرزی ندارد چون وجود فیزیکی ندارد، فضای بی انتهای بین ستارگان و کهکشان‌ها خالی و تاریک است. بدون جوّ زمین که شامل اکسیژن، نیتروژن، بخار آب، دی اکسید کربن و کمی گازهای دیگر هستند، تصویر پس زمینه فضا باید سیاه دیده میشد (مانند دیگر کرات یا در فضاپیماها)، اما بدلیل شکست نور خورشید کل فضا به رنگ آبی در می‌آید و از روی زمین مانند گنبدی که زمین را در بر گرفته به نظر می‌آید و ما آنرا آسمان می‌نامیم. در عمل "آسمان" مرز فیزیکی ندارد. لایه‌های جو هم بصورت قراردادی تعریف شده اند و مرز مشخصی ندارند و در ارتفاعات بالای ۱۰۰۰۰ متر مقدار اکسیژن برای تنفس بسیار پایین است. اما معمولا کل جو را تا  ۱۰۰۰ کیلومتری در نظر میگیرند. عددها حدودی هستند و بستگی به تعریف ما از جو، لایه های آن، درصد غلظت و فشار گاز دارند.

آسمان یا Sky دقیقا از سطح زمین شروع میشه و بصورت قراردادی تا 100 کیلومتر بالای سطح زمین (خط Kármán line) ادامه داره و بعد از اون "فضای بیرون" یا Outer Space شناخته میشه.

چرا 100 کیلومتر؟ قبلن ها هواپیماها نهایت تا ارتفاع حدود 83.8کیلومتری میتونستن پرواز کنن،  بعدها فدراسیون FAI اومد بصورت قراردادی عدد 100 کیلومتر رو  انتخاب کرد چراکه فاصله ای هست که هیچ ماهواره ای نمیتونه بخاطر Decay یک دور کامل دور کره ی زمین بزنه. توی عکس میتونین نامگذاری های دیگر رو هم مشاهده بفرمائین.