مهمترین ابزار دیپلماسی که مبتنی بر گفتگو و مذاکره است

مهم‌ترین ابزار دیپلماسی، که ریشه در  گفتمان و مذاکره دارد و توسط هر کشوری، صرف نظر از  قدرت یا نفوذ آن، مورد استفاده قرار می‌گیرد، به عنوان "ارتباط دیپلماتیک" شناخته می‌شود. این ابزار حیاتی شامل تمامی اشکال تعامل بین دیپلمات‌ها، از جمله تبادلات شفاهی،رد و بدل اسناد کتبی و اخیراً روش‌های ارتباط دیجیتال است. ارتباط دیپلماتیک در مقام کارآمدترین ابزار دیپلماسی است که کشورها از طریق آن پیام‌های رسمی خود را منتقل می‌کنند، مواضع خود را بیان می‌کنند، به وضع شرایط مذاکره پرداخته و در حفظ روابط  دوجانبه یا چندجانبه می کوشند. از طریق این کانال‌ها است که کشورها اهداف سیاست خارجی خود را عنوان می کنند، در پی حل منازعات برآمده و همکاری در مسائل بین المللی را تقویت می‌کنند.

ارتباط دیپلماتیک خواه از طریق قراردادهای رسمی، نامه‌ها یا بیانیه‌ها، تضمین می کند که نیات و انتظارات یک کشور به‌طور واضح به سایر طرف‌ها ارائه شود؛ این ابزار امکان ایجاد توافقات،ارتفاع (رفع سوء) تفاهم‌ها و مدیریت بحران‌های بین‌المللی را فراهم می‌کند. در دنیای امروز  که منافع کشورها  هر روز بیشتر از دیروز  در گرو همکاریست، نقش ارتباط دیپلماتیک گسترش یافته و  جلسات مجازی، ایمیل‌های رمزنگاری‌شده و تعاملات در رسانه‌های اجتماعی را نیز 

در بر می گیرد که این ابزار را بدل به ابزاری پویا و در حال تحول کرده است. شایان توجه است که ارتباط دیپلماتیک مؤثر نیازمند تسلط زبانی، آگاهی فرهنگی و همچنین درک عمیق از حقوق بین‌الملل و پروتکل‌های مرتبط بدان است.

با مشارکت در ارتباط دیپلماتیک، کشورها می‌توانند روابطی صلح‌آمیز را برقرار و تثبیت کنند، به مذاکره در مورد معاهدات پرداخته و در باب همکاری برای مواجهه با چالش‌های جهانی پیش رو نظیر  تغییرات آب و هوایی، تهدیدات امنیتی و توسعهٔ اقتصادی نقشی کلیدی ایفا کنند.این مشارکت به استقرار   بنیانی در روابط بین‌الملل می انجامد که در آن  حتی کوچکترین یا ضعیف‌ترین کشورها قادرند  در گفتمانی بین المللی شرکت کنند، منافع خود را مطرح کرده و در شکل‌دهی به نظم بین‌المللی سهمی، ولو اندک، داشته باشند. به‌طور خلاصه، ارتباط دیپلماتیک همچون خون در رگ حیات دیپلماسی است که تبادل مستمر ایده‌ها و تقویت درک متقابل بین ملل را تسهیل می‌کند.