سلام بچه ها خوبین؟ببخشید کلمه سشوار آیا پارسی است؟

سلام ممنون از کاربران محترم و گرامی که جواب پرسشمو  ‌دادن🥰

سلام فعلی در زبان فرانسوی وجود دارد sécher که به معنای خشک کردن هست و این واژه از زبان فرانسوی وارد زبان ما شده خیلی کلمه های دیگه مثل 

مامان ، آب، چایی،آباژور ، و گارسون از زبان فرانسوی وارد زبان ما شده مثلا گارسون در فرانسوی به معنای پسر هست چون در قدیم به عنوان پیشخدمت رستوران ها بیشتر پسر ها این شغل رو انتخاب می‌کردند و فرانسوی ها می‌گفتند هی پسر بیا و این در زبان ما جا افتاده است

سشوار و مو خشک کن دو واژه مترادف هستند و هر دو به دستگاهی اشاره دارند که برای خشک کردن موها استفاده می‌شود. سشوار واژه‌ای است که از زبان انگلیسی به فارسی وارد شده و برای اشاره به همان دستگاهی استفاده می‌شود که مو خشک کن نیز نام دارد. همچنین، واژه "سشوار" به عنوان یک واژه معمولی در فارسی به کار می‌رود و به عنوان مترادف مصوب فرهنگستان فارسی هم مورد قبول است. بنابراین، شما می‌توانید از واژه "سشوار" به عنوان معادل مصوب فرهنگستان فارسی نیز استفاده کنید و این کار درست است.

سلام. . . سشوار ازواژه فرانسوی sécher به معنای خشک کردن گرفته شده است.

خود واژه سشوار فرانسوی هم به معنی مو خشک کن است  که می توان این واژه را به ریخت موخشکُن  به کار برد.

سشوار ریشه فرانسوی داره.

از واژه sécherchever گرفته شده.

طبق فرهنگ معین، سشوار فرانسوی هست. sèche-cheveux

سِشُوارِ مو ( به فرانسوی: Séchoir à cheveux ) یا مو خشک کن ( به انگلیسی: Hair dryer ) دستگاهی الکتریکی است که برای خشک کردن و حالت دادن موی سر به کار می رود. سشوارها از دو بخش عمده یعنی یک موتور الکتریکی و یک المنت حرارتی ساخته شده اند.
سشوارها ممکن است دارای یک المنت حرارتی باشند که می توان آن را همزمان با کارکرد موتور سشوار، روشن یا خاموش کرد و بدین وسیله هوای خروجی سشوار را سرد یا گرم نمود. همچنین در برخی از مدل ها امکان زیاد کردن یا تنظیم سرعت موتور و در نتیجه سرعت دمش هوا وجود دارد.
سشوار یک وام واژه فرانسوی در فارسی است که از ترکیب دو واژه سِشه ( sécher ) به معنی خشک کردن و شِوو ( cheveu ) به معنی مو، تشکیل شده است.
اولین سشوار ساخته شده توسط الکساندر گودفروی آرایشگر فرانسوی در سال ۱۸۹۰ میلادی ساخته شد. در ابتدا سشوارهای اولیه در آرایشگاه و پیرایشگاه ها دیده می شدند.
اولین سشوار خانگی در سده بیستم در سال ۱۹۲۵ میلادی به بازار ارائه شد. این سشوار توان مصرفی ۱۰۰ وات داشت و وزن آن بیش تر از ۱ کیلوگرم بود. توان پایین این نوع سشوارهای اولیه کم بود و بدین خاطر زمان زیادی برای خشک کردن موها بوسیله آن نیاز بود.
با جایگزین شدن پلا ستیک به جای استیل، سشوارها سبک و ظریف ساخته شدند. همچنین دیگر نیازی به چوب برای عایق کردن دسته سشوار در مقابل گرما نبود چراکه پلاستیک این قابلیت را دارد.
امروزه سشوارها در حال سبک تر شدن و پر قدرت شدن هستند. موتورهای سشوارهای امروزی به مرز ۲۴۰۰ وات و وزن آن ها به ۴۰۰ گرم رسیده و امکاناتی مانند آیونیک بودن و قطعه دیسپانسر؛ آن ها را بسیار پیشرفته تر از سری های قبل کرده است.
دسته بندی سشوارها به دو شکل انجام می شود. یکی برپایه کاربرد و دیگری برپایه موتور الکتریکی.
سشوارها براساس کاربرد بسیار متنوع هستند که مشتریان بنابر نیاز خویش، از آن ها استفاده می کنند.
• سشوار چرخشی
• سشوار صنعتی
• سشوار دیواری
• سشوار آیونیک
• سشوار پایه دار
• سشوار نیمه حرفه ای
• سشوار حرفه ای
سشوارها را از نظر موتور الکتریکی به کار رفته در آن ها به سه دستهٔ اصلی تقسیم می کنند:
• سشوار با الکتروموتور آسنکرون با قطب چاکدار
• سشوار با الکتروموتور اونیورسال ( موتور سری )
• سشوار با الکتروموتور جریان مستقیم ( در این نوع از سشوارها معمولاً از پل دیودی برای تغذیهٔ موتور استفاده می شود )

واژه پارسی موخشک کن به جای آن پیشنهاد می گردد