حکم عمل " فضولی "

حکم عمل فضولی به این معناست که فردی بدون اجازه یا وکالت از سوی دیگری، در امور یا حقوق او مداخله کند. این حکم بسته به نوع عمل حقوقی که فضولی در آن صورت گرفته است، می‌تواند متفاوت باشد. در گزینه‌های ذکرشده، تفاوت‌هایی وجود دارد که به شرح زیر است:

1. طلاق:
   عمل فضولی در طلاق اساساً باطل است. طلاق یک عمل کاملاً شخصی و نیازمند اراده‌ی قطعی صاحب حق (زوج یا زوجه) است. بنابراین، هیچ فردی نمی‌تواند بدون داشتن وکالت معتبر یا اجازه از طرف صاحب حق، اقدام به طلاق کند.
2. ابقاعات:
   در ابقاعات (مانند ابراء)، عمل فضولی معمولاً باطل تلقی می‌شود. زیرا ابقاعات، اعمال یک‌طرفه هستند و تحقق آن‌ها وابسته به اراده‌ی صاحب حق است. اگر فضول اقدام به ابراء کند، این عمل معمولاً اثر ندارد مگر با اجازه صاحب حق.
3. بیع:
   در بیع، عمل فضولی غیرنافذ است. یعنی تا زمانی که مالک (صاحب حق) عمل فضول را تنفیذ نکند، معامله اثری ندارد. اما اگر مالک اجازه دهد، معامله صحیح و نافذ خواهد شد.
4. نکاح:
   در نکاح، عمل فضولی غیرنافذ است، مشابه بیع. اما در اینجا حساسیت بیشتری وجود دارد، زیرا نکاح یک عمل حقوقی مهم و مرتبط با حقوق شخصی و اجتماعی افراد است. بنابراین، رضایت صریح طرفین (زوجین یا ولی قانونی) ضروری است و بدون اجازه، نکاح هیچ اثری ندارد.

تفاوت مهم:

بزرگ‌ترین تفاوت در طلاق و ابقاعات است که عمل فضولی به‌طور کلی باطل است، در حالی که در بیع و نکاح، عمل فضولی غیرنافذ محسوب می‌شود و امکان تنفیذ وجود دارد.