اگر دایناسور ها در اثر برخورد شهاب سنگ با زمین منقرض شدند,پس این مهه گونه جانوری چطوری تا به امروز بقا و تکامل پیدا کردن؟
اگر دایناسور ها در اثر برخورد شهاب سنگ با زمین منقرض شدن,پس این همه گونه جانوری که خیلیاشون مستقیما از دایناسور ها میان, چطوری بقا و تکامل پیدا کردن؟
٢ پاسخ
منقرض شدن دایناسورها در حدود ۶۶ میلیون سال پیش، به دنبال یک برخورد بزرگ شهاب‌سنگ و تغییرات شدید اقلیمی، باعث نابودی بسیاری از گونه‌ها شد. اما این انقراض به معنای نابودی تمام زندگی روی زمین نبود. در واقع، برخی از گروه‌های جانوری، از جمله پرندگان، که به عنوان بازماندگان دایناسورهای پرنده شناخته می‌شوند، توانستند زنده بمانند و تکامل یابند.
به طور کلی، چند نکته برای توضیح این موضوع وجود دارد:
1. تنوع زیستی: قبل از انقراض دایناسورها، زمین دارای تنوع زیستی زیادی بود. بسیاری از گونه‌ها و گروه‌های جانوری وجود داشتند که به شرایط خاصی سازگار شده بودند و توانستند از تغییرات محیطی جان سالم به در ببرند.
2. بقای گونه‌ها: برخی از گونه‌ها، به ویژه آنهایی که کوچک‌تر بودند و نیاز به منابع غذایی کمتری داشتند، توانستند در شرایط سخت پس از انقراض دایناسورها زنده بمانند. این گونه‌ها به تدریج تکامل یافتند و به شکل‌های جدیدی درآمدند.
3. تکامل و انطباق: جانورانی که توانستند از این بحران عبور کنند، به سرعت تکامل یافتند و با شرایط جدید محیطی سازگار شدند. این فرآیند تکامل موجب ظهور گونه‌های جدید و متنوعی شد.
4. پرندگان: پرندگان به عنوان بازماندگان مستقیم دایناسورهای پرنده، در واقع نسل دایناسورها هستند و پس از انقراض بزرگ، به یکی از موفق‌ترین گروه‌های جانوری تبدیل شدند.
بنابراین، اگرچه دایناسورها منقرض شدند، اما زندگی بر روی زمین ادامه یافت و گروه‌های دیگری از جانوران توانستند به زندگی خود ادامه دهند و به تدریج تکامل یابند.
انقراض دایناسورها یه شبه اتفاق نیفتاده، تکامل و فرگشت هم یک شبه انجام نمیشه. هزاران سال تا ده ها هزار سال طول میکشه.
آخرین دوره ی پادشاهی دایناسورها روی زمین عصر کرتاسه است که مال نزدیک به ۶۵ میلیون سال پیشه. برخورد شهاب سنگ یک نظریه است و اثبات شده نیست اما نظیریه ی قوی و قابل اعتنایی به حساب میاد.
با برخورد شهاب سنگ(ها) بزرگ به زمین، زیست بوم جانوران اون زمان دچار تحولات اساسی میشه که زمان زیادی طول میکشه، مثلا شاید چند هزار سال و به مرور زمان، جانورانی که در گذشته، پیش از این اتفاق میزیستن، کم کم دوامشون کم شد و به مرور منقرض شدن، نظریه ی فرگشت میگه طبیعت «جانور اصلح» رو انتخاب میکنه، یعنی اونی که بهتر خودشو میتونه با شرایط محیط وفق بده، بنابر این نسل های بعدی دایناسورها، که پرنده های امروزی بخشی از اونها هستن، در زمان تغییر و تحولات پسا برخورد شهاب سنگی با زیست بوم مطابقت پیدا کردن، یعنی مثلا یه تی-رکس که به خاطر جثه بزرگش قبلا به اکسیژن بیشتری نیاز داشت، غذای بزرگتر و بیشتری هم برای تامین انرژی بدن و بقا میخواست، کم کم نسل های بعدش که با اکسیژن کمتر میتونستن دوام بیارن و جثه کوچکتری داشتن(شاید به دلیل جهش ژنتیکی) باقی موندن و اونها که مثلا بزرگ بودن نتونستن دوام بیارن و نابود شدن و همینطور این روند ادامه پیدا کرد، جهش های ژنتیکی، تغییرات مثبتی در اونها ایجاد کردن تا ویژگی های متفاوت جانوران با توجه به خاستگاه زیست بومشون به شکلی که میبینیم خودنمایی کنن. همه اینها ممکنه طی ده ها یا صدها هزار سال اتفاق افتاده باشه.
روند طبیعت و فرگشت خیلی خیلی زمان بره.
پاسخ شما
