به نظر شما آموزش و پرورش ایران چه تغییراتی نیاز دارد تا برای آینده بهتر آماده شود؟

به نظر من، آموزش و پرورش ایران برای آماده‌سازی بهتر نسل آینده، نیازمند تغییرات بنیادین در ابعاد مختلف است. در ادامه به برخی از این تغییرات و همچنین تجربه‌های شخصی خودم در مورد یادگیری آسان و شیرین می‌پردازم:

• تأکید بر مهارت‌های زندگی و تفکر نقادانه: به جای تمرکز صرف بر حفظ مطالب درسی، باید به دانش‌آموزان مهارت‌های زندگی مانند حل مسئله، تصمیم‌گیری، ارتباط مؤثر، کار تیمی، تفکر نقادانه و خلاقیت آموزش داده شود. این مهارت‌ها به آن‌ها کمک می‌کند تا در دنیای پیچیده و پویای امروز، موفق‌تر عمل کنند.
• توجه به تفاوت‌های فردی: نظام آموزشی باید به تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان توجه کند و روش‌های آموزشی متنوعی را برای پاسخگویی به نیازهای مختلف آن‌ها ارائه دهد. هر دانش‌آموزی استعداد و علاقه خاص خود را دارد و آموزش باید به گونه‌ای باشد که این استعدادها شکوفا شوند.
• استفاده از فناوری‌های نوین: استفاده از فناوری‌های آموزشی مانند نرم‌افزارهای آموزشی، ویدئوهای آموزشی، پلتفرم‌های آنلاین و هوش مصنوعی می‌تواند یادگیری را جذاب‌تر، تعاملی‌تر و مؤثرتر کند.
• تغییر نقش معلم: نقش معلم باید از انتقال‌دهنده صرف اطلاعات به تسهیل‌گر یادگیری تغییر کند. معلم باید دانش‌آموزان را راهنمایی کند، آن‌ها را به تفکر و پرسشگری تشویق کند و فضایی را برای یادگیری فعال فراهم کند.
• ارزیابی عملکرد دانش‌آموزان به صورت جامع: ارزیابی نباید فقط بر اساس آزمون‌های کتبی باشد، بلکه باید شامل ارزیابی پروژه‌ها، کارهای گروهی، مشارکت در کلاس و سایر فعالیت‌ها باشد. این نوع ارزیابی، دیدگاه جامع‌تری از توانایی‌های دانش‌آموزان ارائه می‌دهد.
• ارتباط مؤثر با خانواده‌ها: خانواده‌ها نقش مهمی در یادگیری دانش‌آموزان دارند. آموزش و پرورش باید با خانواده‌ها ارتباط مؤثر برقرار کند و آن‌ها را در فرآیند یادگیری فرزندانشان مشارکت دهد.
• آموزش مهارت‌های فنی و حرفه‌ای: در کنار آموزش‌های نظری، باید به آموزش مهارت‌های فنی و حرفه‌ای نیز توجه ویژه‌ای شود تا دانش‌آموزان پس از فارغ‌التحصیلی، آمادگی ورود به بازار کار را داشته باشند.
• توجه به پرورش ابعاد شخصیتی دانش‌آموزان: آموزش و پرورش باید به پرورش ابعاد مختلف شخصیتی دانش‌آموزان مانند مسئولیت‌پذیری، خودباوری، همدلی و اخلاق نیز توجه کند.

• یادگیری از طریق تجربه و عمل: به نظر من، بهترین نوع یادگیری، یادگیری از طریق تجربه و عمل است. وقتی چیزی را به صورت عملی انجام می‌دهیم، آن را بهتر و عمیق‌تر یاد می‌گیریم. برای مثال، یادگیری یک زبان خارجی با صحبت کردن با افراد بومی آن زبان، بسیار مؤثرتر از حفظ کردن لغات و قواعد گرامری است.
• یادگیری با استفاده از مثال‌های واقعی: وقتی مفاهیم با مثال‌های واقعی و ملموس توضیح داده می‌شوند، درک آن‌ها آسان‌تر می‌شود. برای مثال، توضیح مفاهیم ریاضی با استفاده از مثال‌های کاربردی در زندگی روزمره، یادگیری را برای دانش‌آموزان جذاب‌تر می‌کند.
• یادگیری با استفاده از بازی و سرگرمی: استفاده از بازی‌ها و فعالیت‌های سرگرم‌کننده می‌تواند یادگیری را لذت‌بخش‌تر و مؤثرتر کند. برای مثال، استفاده از بازی‌های آموزشی برای یادگیری لغات جدید یا حل مسائل ریاضی، می‌تواند بسیار مفید باشد.
• یادگیری در محیط‌های تعاملی: یادگیری در محیط‌هایی که امکان تعامل و گفت‌وگو با دیگران وجود دارد، بسیار مؤثرتر است. بحث و تبادل نظر با همکلاسی‌ها و معلمان، به درک عمیق‌تر مفاهیم کمک می‌کند.
• یادگیری با استفاده از منابع متنوع: استفاده از منابع متنوع مانند کتاب‌ها، مقالات، ویدئوها، پادکست‌ها و وب‌سایت‌ها، دیدگاه‌های مختلفی را در مورد یک موضوع ارائه می‌دهد و به درک بهتر آن کمک می‌کند.
• یادگیری با هدف و انگیزه: وقتی برای یادگیری هدفی داشته باشیم و انگیزه کافی داشته باشیم، یادگیری آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر می‌شود. برای مثال، یادگیری یک زبان خارجی برای سفر به یک کشور خاص، می‌تواند انگیزه بسیار خوبی برای یادگیری باشد.

در نهایت، معتقدم که با ایجاد تغییرات اساسی در نظام آموزش و پرورش و استفاده از روش‌های یادگیری مؤثر، می‌توانیم نسلی توانمند، خلاق و مسئولیت‌پذیر تربیت کنیم که قادر به ساختن آینده‌ای بهتر برای خود و جامعه باشند.

آموزش و پرورش ایران نیازمند تغییرات اساسی در ساختار، روش‌های تدریس و نگرش به آموزش است تا بتواند نسل‌های آینده را برای چالش‌های پیش‌رو آماده کند. تغییرات پیشنهادی و روش‌هایی که یادگیری را جذاب‌تر و مؤثرتر می‌کنند:

الف) تمرکز بر مهارت‌ها به جای حفظیات:
آموزش باید از روش‌های حفظ‌محور فاصله بگیرد و بر یادگیری مهارت‌های کاربردی مانند حل مسئله، تفکر انتقادی، خلاقیت و مهارت‌های نرم (مانند همکاری و ارتباط) تأکید کند.

ب) انعطاف‌پذیری در برنامه‌ها:
به جای یکسان‌سازی مطلق، محتوای آموزشی باید با توجه به نیازهای محلی و علایق دانش‌آموزان طراحی شود.

ج) استفاده از فناوری‌های نوین:
تکنولوژی باید در قلب سیستم آموزشی قرار گیرد، از جمله واقعیت افزوده، شبیه‌سازی‌ها و پلتفرم‌های تعاملی برای یادگیری بهتر.

د) تربیت معلمان با رویکردهای نوین:
معلمان باید آموزش‌های مداوم ببینند تا با روش‌های تدریس نوین آشنا شوند. باید انگیزه‌های مالی و اجتماعی برای آن‌ها افزایش یابد.

ه) توجه به مهارت‌های زندگی:
آموزش مهارت‌های ضروری مانند مدیریت مالی، بهداشت روانی، آشنایی با محیط‌زیست و سواد رسانه‌ای باید جزو برنامه‌های درسی باشد.

و) جایگاه‌یابی استعدادها:
برنامه‌هایی برای کشف و پرورش استعدادهای خاص هر دانش‌آموز طراحی شود.

الف) یادگیری از طریق پروژه و بازی:
وقتی یک مبحث با بازی یا پروژه‌ای عملی همراه بود، هم انگیزه بیشتری برای یادگیری داشتم و هم بهتر آن را درک می‌کردم. مثلاً ساخت یک ربات ساده یا انجام آزمایش‌های علمی.

ب) ترکیب هنر با آموزش:
استفاده از نقاشی، موسیقی و داستان برای درک مفاهیم سخت‌تر مثل ریاضیات یا تاریخ، جذابیت یادگیری را چندین برابر می‌کرد.

ج) معلم‌هایی که به سوالات من احترام می‌گذاشتند:
معلمانی که به جای سرکوب کنجکاوی، مرا به تحقیق و پرسیدن سوالات بیشتر تشویق می‌کردند، نقش کلیدی در علاقه من به یادگیری داشتند.

د) استفاده از منابع تصویری و ویدیویی:
یادگیری از طریق ویدیوهای آموزشی یا مستندهایی که داستان‌گونه بودند، ماندگارتر و جذاب‌تر بود.

ه) رقابت‌های دوستانه:
رقابت‌های کوچک کلاسی با جوایز کوچک مثل "مسابقه جدول ضرب" یا "چالش لغات انگلیسی" انگیزه زیادی به من می‌داد.

و) تجربه واقعی:
رفتن به بازدیدهای علمی یا پروژه‌هایی که با واقعیت‌های زندگی مرتبط بودند، مثل کاشت یک گیاه، بسیار لذت‌بخش بود.

اگر سیستم آموزشی ایران بتواند این تغییرات را اجرا کند، نه تنها یادگیری برای دانش‌آموزان لذت‌بخش‌تر خواهد شد، بلکه آن‌ها مهارت‌های لازم برای ساختن آینده‌ای بهتر را کسب خواهند کرد.
شما چه روش‌های دیگری را برای جذاب‌تر کردن آموزش پیشنهاد می‌کنید؟ 😊

مهمترین عامل توجه اقتصاد و گردش مالی تمامی ذی نفعان نظام آموزش و پرورش است
الان صرفا بخش کوچکی از بنگاه های آموزشی گردش مالی درستی دارند و حتی مدارس پولی هم با مشکل مواجه اند
بخشی از ذی نفعان آموزش و پرورش عبارتند از:
1- دانش آموزان (به نوعی تربیت شوند که بتوانند مهارت و استعداد و علاقه‌مندی خودشان را به ظهور مادی و درآمدی برسانند)
۲- معلمان و کارمندان رسمی و غیررسمی (سیستم حقوقی مشخص کارمندی مناسب)
۳- بنگاه‌های آموزشی(بازار آزاد و عدم مداخله فساد برانگیز دولتی)
۴-  خانواده ها( توجیه خانواده ها از اهمیت آموزش و پرورش)

خیلی سسبز وو ........باید ححذف ببشه 

جاش ککتابخانه ببیاد 

و ازفضای اینترنت  استفاده   درست بشه  

متاسفانه خانه از پای بست ویران است

در آموزش و پرورش ما نه آموزشی انجام می شود و نه پرورشی، چه انگیزه ای برای معلم با این حقوق فضاحت بار و بعد از شیفت دوم وسوم کار متفرقه باقی می ماند؟ بچه‌ها هم بنوبه خود بی انگیزه اند.

باید از الگوی کشورهای پیشرفته مانند ژاپن،کره ،و نوع غربی آن فرانسه و آلمان و نروژ و... کمک گرفت. معلم و ساگرد باید احساس کنند که آینده آفرین و آینده سازند و نه سربار دولت.

بجای درسهای باری بهر جهتی که همه ساله اضافه میشوند و تهی از معنا، مطالب و‌مواد آموزشی افزوده شود، تدریس از حفظ محور به اندیشه و عمل محور بچرخد،ولی متاسفانه دچار همان انقلابی گری اوایل هر انقلابیم.روحیه انقلابی گری بدون اندیشه راه بجایی نمی برد.دانش آموز و دانشجوی ما باید مفهوم گرا باشد و ذهنش را پویا پرورش دهیم، نه تعهد بی تخصص بدرد میخورد و نه تخصص بی تعهد.سن مهاجرت تحصیلی را از نشر یات خودمان استخراج کنید.فاجعه درراه است.