قران کریم ، ترجمه و تفسیر

با سلام
در محلّ سکونتشان...
در آیه بعد (۱۶) می‌فرماید پس اعراض کردند ما هم سیل ویرانگر بر آن‌ها فرستادیم... از این‌جا به‌وضوح پیداست ناشکری کردند و آیه ۱۷: ذَٰلِكَ جَزَيْنَاهُم بِمَا كَفَرُوا...
خداوند در آیه ۱۵ به قوم سبأ فرمود کلوا من رزق ربّکم... که قالَ یا قُلنا محذوف به قرینه معنوی است؛ از سیاق آیات بعد چنین برمی‌آید.

البته  کلام خداوند صدق است و این سنّت الهی است که کفر نعمت و ناسپاسی و هر  عملی برای مردم هر عصری جزای موعدش را دارد. بله، همه ما مخاطبین کلام الله هستیم. 

سلام.  بخش آخر نظر جنابعالی رو کاملا قبول دارم و خوب گفتید در  باره اعجاز قرآن. واقعا هم نیازمند تعمّق هستیم. برداشت در خصوص اسرار تمامیت خویشتن یک موضوع دیگری هست که احتمالا مجال دیگه ای رو میخواد.

اما یه پیشنهاد کلی(و نه نظر و قضاوت) حقیر دارم به شما که توی معارف تعمّق می کنید و اون این که وقتی به ایاتی می پردازید، حتما اول از تفاسیر استفاده کنید؛ مانند تفسیر نمونه و تفسیر المیزان و غیره. خیلی از مسائلی که طرح پرسش میشه در تفاسیر اومده.خیلی از مسائل هم به نوع تفسیر مربوطه. یعنی ممکنه شما برداشت عرفانی و باطنی از آیات داشته باشید که لازم باشه به تفاسیر عرفانی رجوع کنید و انواع دیگه.

اما در خصوص این جمله شما که مرقوم نمودید «دوستانی که در مورد وَمَا تِلکَ بیمینک...»؛ در آن مورد بنده سئوالی از شما نپرسیدم؛ بلکه نظر م رو درباره سئوال شما ارائه کردم که «چرا خداوند از کلمه یمین به معنی دست راست سئوال کرد و مگر در دست چپ  چیزی  بود...».(بالاخره   این بخش از کلام شما جزیی از تعمّق در آیات محسوب نمیشه و بیشتر شخصی میاد تا فکری.) ضمنا، «عن یمین و عن شمال» در این آیه چندان ارتباطی با «بِیمینِک» نداره. جواب اونجا معلومه. استفاده از کلمه «یمین» مربوط به فصاحت و بلاغت کلام خداست برای پرهیز از اطناب. 

اما نظر حقیر در مسائلی که درباره آیات مربوط به قوم سبأ ارائه فرمودی (به ترتیب نظرات شما:)

«مسکن»در اینجا طبق بسیاری از ترجمه هاو تفاسیر، منظورش «محلّ  سکونت» هستش. گرچه اگه به معنی «خانه» هم باشه، اشکالی ایجاد نمیکنه. اما قرینه ای هم هست که به معنی شهر و محل سکونت هستش و اون  قرینه، کلمه «بلدة» که در ادامه اومده «بلدة طیبة و رب...». بلدة به معنی شهر هستش و لذا سیاق آیات قرینه میتونه باشه برای این که «مسکن» منظورش محل سکونت  هستش.

در خصوص «عن یمین و عن شمال» هیچ کسی نمیگه «معنی بخصوصی» نداره. همه کلمات معنی دارند. اما اونچه شما در آیه مرتبط با حضرت موسی پرسیده بودید، در خصوص «معنی» کلمه یمین در «بیَمینِک» نبود، بلکه درباره یک نکته حاشیه ای بود که سئوال برای شما شده بود که آیا این که میگه «یمینک»که  یعنی «دست راست تو»، منظور خاصی وجود داشته که مثلا دست چپ حضرت موسی علیه السلام چی بوده یا نبوده و ...؛ که جوابش داده شده بود و مربوط بود به فصاحت و بلاغت کلام خدا.

در اینجا «یمین و شمال» معنی واضح خودش رو دارند و همون سمت راست و سمت چپ هستش. که میتونه همان معنی واقعی خودش رو داشته باشه مبنی بر این که شهر سبأ که منطقه ای در یمن امروزی محسوب میشد، در دو طرف راست و چپش دو باغ و مزرعه وجود داشته؛ و میتونه معنی کنایی خودش رو داشته باشه مبنی بر این که منظور  از  سمت راست و چپ، یعنی دور و اطراف شهر، بلکه حتی داخل شهر؛ شبیه این که ما در فارسی میگم «از چپ رو راست برام می باره» که چپ و راست منظورش از هر  طرف هستش.  و منظور آیه اینه که شهر حاصلخیز و آبادی بوده پر از رزق و روزی.

در خصوص «سوی راست و چپ انسان رو با مثال داره بیان میکنه»  دیگه مربوط میشه به تفسیر باطنی و تأویل عرفانی و انواع تفسیر متن.  که بنده خیلی بدون مراجع به منابع، وارد چنین موضوعاتی نمیشم و البته، شما رو هم تخطئه نمیکنم. این که انسان به تفکر و تعمّق (سالم) به نکات و درسهایی میرسه، غیر قابل انکاره و شما درست میگید. اما اینطور نیست که هرجا هر چیزی که دیدیدیم رو به هر وضعی بخوایم یک حاشیه ای بهش بچسبونیم و ازش در بیاریم. نکته و برداشت باید اصالت داشته باشه.

اما  این که چرا به صورت مخاطب حاضر بیان شده، یه بخش از این بر میگرده به بلاغت کلام خدا و تغییر از  حالت غیابی به حالت خطابی و بالعکس. این پدیده رو اصطلاحا «التفات» میگن که همون تغییر ناگهانی خطابات قرآن هستش.  در این باره میتونید به مقالات و آثار مراجعه کنید و قابل سرچ در گوگل هم هست و مطالب زیادی میاد.