چه زمانی نیاز به استفاده از فریمورک‌های اسکالینگ اجایل مانند SAFe یا LeSS احساس می‌شود؟

فریمورک‌های اسکالینگ اجایل مانند SAFe (Scaled Agile Framework) و LeSS (Large Scale Scrum) معمولاً در صورتی که تیم‌های بزرگ و پیچیده‌ای دارید که به طور هماهنگی باید کار کنند، نیاز به استفاده از آنها احساس می‌شود. این فریمورک‌ها به شما کمک می‌کنند تا از رویکردهای مشترک و سازمان‌دهنده‌ای برای اجرای پروژه‌های بزرگ استفاده کنید.

به عنوان مثال، اگر تیم شما شامل چندین گروه کاری مجزا است که هماهنگی بین آنها نیاز دارد، یا اگر پروژه شما دارای مراحل و فازهای مختلفی است که هماهنگی بین آنها مهم است، استفاده از این فریمورک‌ها می‌تواند مفید باشد.

وقتی اسکرام نتونسته نیاز سازمانتو براورده کنه و فرایند هات به درستی پیش نمیرن. ناهماهنگی و ونارضایتی  زیاد شده. وقتی سازمان پیچیده است و  تیم  های عملیاتیت زیاد شدن و نمیشه دیگه با همون اصول  متد اسکرام  ،که تیم ها نهایت 10 نفر باشند و مستقل از هم عمل کنند ، کار  رو پیش برد.  یعنی به دلیل افزایش پیچیدگی فرایند ها  و وابستگی بین تیم ها، اصول چابک و اسکرام داره  نقض میشه ، میری سراغ ورژن های مقیاس پذیر  شده اش.

وقتی یک سازمان، از یک یا چند تیم کوچک  چابک استفاده می‌کند و به دنبال گسترش این روش به کل سازمان یا محصولات بزرگ‌تر است، به چارچوبهای مقیاس‌گذاری چابک، نیاز پیدا می‌کند. این چارچوبها، به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا روش‌های چابک را در مقیاس بزرگ‌تر پیاده‌سازی کنند و از مزایای آن مانند افزایش سرعت تحویل، بهبود کیفیت و انعطاف‌پذیری بیشتر بهره‌مند شوند.

اگه بخایم یه بررسی از میزان کاربرد "چارچوب‌های مقیاس‌گذاری چابک"  (Scaling Agile Frameworks) انجام بدیم، همونطور که در عکس می بینید، کاربرد چارچوب SAFe، دوازده برابر کاربرد چارچوب LeSS هستش. 

مقایسه مختصر SAFe و LeSS رو میشه به صورت زیر بیان نمود

• SAFe (Scaled Agile Framework): یک فریمورک بسیار ساختاریافته و جامع است که شامل نقش‌ها، رویدادها و آرتیفکت‌های مشخصی است. SAFe برای سازمان‌های بزرگ با ساختارهای پیچیده مناسب‌تر است.
• LeSS (Large-Scale Scrum): یک فریمورک ساده‌تر و منعطف‌تر است که بر روی اصول اساسی اسکرام تمرکز دارد. LeSS برای سازمان‌هایی که می‌خواهند از پیچیدگی بیش از حد اجتناب کنند و به تیم‌ها استقلال بیشتری بدهند، مناسب‌تر است.

SaFE: با عمومی شدن روش دین لفینول، SAFe یا Scaled Agile Framework  (چارچوب مقیاسی چابک)، برخورداری از آموزش و مشاوره آسان‌تر شده است. مقالات، خودآموزها و ویدئوهای آنلاین زیادی هستند و روند اخذ گواهی مشخص و تقریباٌ مناسب است. نه‌تنها گذار سازمان‌ها به SAFe آسان است بلکه SAFe ماهیتی تجویزکننده دارد؛ با SEFe می‌توان به سازمان‌ها نشان داد که دقیقاً چه باید انجام بدهند. یک مدیر برنامه از یک شرکت جزء فهرست فرچون ۵۰۰ که مایل است هویتش ناشناس بماند، معتقد است که اگر منافع هر بخش از SAFe به‌طور جدا فهمیده نشود، مدیر ارشد معمولاً کل آن را اتخاذ می‌کند که شامل کار تیم، کار برنامه، «رسم‌های تجاری» (Business epics)، «رسم‌های فنی» (technical epics) و معیارهای سنجش (متریک‌هایی) در تمام سطوح و نیازمندی‌های متعدد است. ممکن است که این بخش‌های اضافی، به پیچیدگی سازمان بیفزایند- که با هدف رویکرد چابک در تعارض است.

LeSS: در LeSS یا Large Scale Scrum (به معنای «اسکرام بزرگ‌مقیاس») فعالیت‌ها در اسکرام افزایش می‌یابند و در سطح تیم تیم‌ها قرار می‌گیرند. در LeSS برای برنامه‌ریزی در مقیاس بزرگ، جلسه ثانویه‌ای با شرکت یک یا دو عضو از هر تیم تشکیل می‌شود؛ علاوه بر اسکرام روزانه یک جلسه سرپایی نیز تشکیل می‌شود. در «گذشته‌نگری همه‌گیر» که هفته بعد از پایان اسپرینت برگزار می‌شود با گذشته‌نگری مختص هر تیم، مشکلات به بحث گذاشته می‌شود. در LeSS علاوه بر این جلسات، جلسات سالنی و فضای باز و دیگر فعالیت‌های ارتباطی و تعاملی وجود دارد.

قوانین رسمی LeSS  برای ۲ تا ۸ تیم که می‌توان آن‌ها را در پشت و روی یک صفحه نوشت مناسب است؛ نسخه‌ی مناسب برای تیم‌های محصولی که تا هزار نفر عضو دارند، LeSS Huge است که چندان بزرگ‌تر نیست. سازنده‌ی همکار LeSS، کِرِگ لارمَن ادعا می‌کند که گروه‌های تک‌کارکردی، دست‌به‌دست کردن‌ها و بازخوردهای ضعیف و کُندِ سازمان‌های بزرگ، پیچیدگی غیرضروری ایجاد می‌کند. او معتقد است: «به‌جای اینکه برای این زخم‌های عمیق چسب‌زخم‌های سطحی تجویز کنیم… تلاش ما برای تغییر در طراحی سازمانی و ایجاد تیم‌های چندمهارتی است.»