دین و فرهنگ و مردم شناسی

خب مسلماً  همه دین خود را اول و شاید تنها دین کامل می داند و این یکی از دلایل ایمان آوردن به این دین محسوب می شود. و اینکه کدام را مقام دوم میداند، همانی که به اندیشه اش نزدیکتر هست. البته شاید مقام دوم در دین را خیلی ها نپذیرند. اگر هم بنابر پذیرفتن باشد، آنگاه دینی مانند اسلام،   ادیان خدا پرستی را قبول دارد و نه اینهایی که برای خدا شریک قائل ااند. 

سلام.  اساسا هر کسی هر عقیده ای که داشته باشد، چه عقیده دینی  و چه ضد دینی، آن را ملاک حق و باطل و ملاک درستی و نادرستی می داند. برای چنین کسی «اول و دوم» وجود ندارد؛ شبیه و غیر شبیه وجود دارد. از آنجا که حق و باطل، سه نقطه دارد: حق مطلق، مخلوط حق و باطل، و باطل،  در نتیجه، هر کسی که به عقیده ای ملتزم باشد، بعد از خود، نسبت به  عقیده ای که «شبیه تر» به او باشد، حس مثبت دارد، و هرچه شبیه به عقیده اش باشد را تأیید میکند و هرچه معارض با عقیده اش باشد، ردّ می کند. این هم یک ریشه روانشناختی هم دارد، هم شناختی و منطقی.