اندیشه و اراده انسانی

بشخصه فکر میکنم تا اندیشه نباشه اراده شکل نمیگیره.  یعنی اراده بر اندیشه  استواره . و اندیشه که همون عقل باشه  اولویت داره نسبت به اراده. کما اینکه عقل اولین  آفریدۀ حقه .

تا دلت بخواد اندیشه های بدون اراده داریم ولی اراده ای بدون اندیشه نداریم.

این سوال به یکی از مباحث فلسفی عمیق و پیچیده مربوط می‌شود که به رابطه بین اندیشه و اراده می‌پردازد. برخی از فیلسوفان بر این باورند که اندیشه و شناخت، پایه و اساس اراده هستند. به این معنا که ما ابتدا باید چیزی را درک کنیم یا درباره آن فکر کنیم تا بتوانیم اراده‌ای برای عمل کردن به آن داشته باشیم. در این دیدگاه، اندیشه به عنوان پیش‌نیاز اراده عمل می‌کند.

از سوی دیگر، برخی دیگر معتقدند که اراده می‌تواند بر اندیشه تأثیر بگذارد. به این معنا که ما می‌توانیم با اراده خود، افکار و اندیشه‌های خود را شکل دهیم و تغییر دهیم. در این حالت، اراده به عنوان نیرویی فعال در فرآیند تفکر عمل می‌کند.

در نهایت، این دو مفهوم به طور متقابل بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند و نمی‌توان به سادگی یکی را بر دیگری ارجح دانست. این موضوع بستگی به دیدگاه فلسفی فرد و زمینه‌های مختلفی دارد که در آن‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد.