"Risk management" در زنجیره تامین

مدیریت ریسک در زنجیره تامین (Supply Chain Risk Management - SCRM) فرآیندی است که به شناسایی، ارزیابی و مدیریت ریسک‌های بالقوه در طول زنجیره تامین می‌پردازد. این فرآیند با هدف کاهش آسیب‌پذیری زنجیره تامین در برابر رویدادهای ناخواسته و افزایش انعطاف‌پذیری آن انجام می‌شود.ریسک‌های مرتبط با زنجیره تامین می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
1. ریسک‌های عملیاتی (مانند خرابی تجهیزات، تاخیرها در حمل و نقل، کمبود موجودی)
2. ریسک‌های مالی (مانند نوسانات نرخ ارز، افزایش قیمت مواد اولیه)
3. ریسک‌های سیاسی و محیطی (مانند مسائل سیاسی، بلایای طبیعی)
4. ریسک‌های استراتژیک (مانند تغییر در تقاضای بازار، ورود رقبای جدید)
مدیریت ریسک در زنجیره تامین شامل چهار مرحله اصلی است:
1. شناسایی ریسک (Risk Identification):
   - در این مرحله، با استفاده از ابزارهایی مانند تحلیل موانع، نمودارهای علت و معلولی و بررسی سوابق، ریسک‌های موجود در زنجیره تأمین شناسایی می‌شوند.
   - این ریسک‌ها می‌توانند شامل محصولات معیوب، تاخیرهای تحویل، نوسانات تقاضا، حوادث طبیعی و غیره باشند.
2. تحلیل و ارزیابی ریسک (Risk Analysis and Assessment):
   - در این مرحله، ریسک‌های شناسایی شده از نظر احتمال وقوع و شدت تأثیر مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.
   - این ارزیابی با استفاده از روش‌هایی مانند تحلیل سناریو، شبیه‌سازی مونت کارلو و تئوری بازی‌ها انجام می‌شود.
   - هدف این مرحله، اولویت‌بندی ریسک‌ها و تعیین ریسک‌های بحرانی است.
3. توسعه راهبردهای مدیریت ریسک (Risk Management Strategy Development):
   - در این مرحله، راهبردهای مناسب برای مدیریت ریسک‌های شناسایی شده طراحی می‌شوند.
   - این راهبردها می‌توانند شامل اجتناب از ریسک، کاهش ریسک، انتقال ریسک و پذیرش ریسک باشند.
   - انتخاب راهبرد مناسب بر اساس ارزیابی ریسک و سطح ریسک پذیری سازمان صورت می‌گیرد.
4. اجرا و پایش (Implementation and Monitoring):
   - در این مرحله، راهبردهای مدیریت ریسک انتخاب شده در مرحله قبل به اجرا درمی‌آیند.
   - همچنین پایش مستمر و ارزیابی مجدد ریسک‌ها برای بهبود مداوم راهبردهای مدیریت ریسک انجام می‌شود.

مدیریت ریسک در زنجیره تامین به‌طور مستمر و مداوم اجرا می‌شود تا از انعطاف‌پذیری و مقاومت زنجیره تأمین در برابر رویدادهای ناخواسته اطمینان حاصل شود.