اصولی ترین درصد بودجه برای تحقیق و توسعه سازمان
اصولی ترین
درصد بودجه برای تحقیق و توسعه
سازمان چقدره ؟
٣ پاسخ
بودجه برای R&D یا Research and Development و یا تحقیق و توسعه بستگی به شرائط هر کشور و واحد R&D است. واحد تحقیق و توسعه شامل جمعیتی زیاد از متخصصان است. از مهندسان و شیمیدانان تحقیقوتوسعه گرفته تا مدیران تحقیق و توسعهی مسئول خروجیها عضوی از واحد R&D هستند. گاهی اوقات هم به رهبرانی برای تحقیق و توسعه نیاز است که بهدنبال هدایت یا کنترل بخش تحقیق و توسعه در یک کسبوکارند. واحد R&D را میتوان تیم کوچکی دانست که مسئول فرایند تحقیق و توسعه یک کسبوکار است. البته برخی کسبوکارها فعالیتهای مربوط به تحقیقوتوسعه را به گروهها و افراد مختلف که همان واحد R&D نامیده میشوند، بهصورت موردی میسپارند. سایر شرکتها دارای بخشی اختصاصی برای واحد R&D هستند. شرکتهای بزرگتر حتی ممکن است مراکز تحقیقوتوسعه ایجاد کنند تا به خودشان دسترسی به رهبران تحقیقوتوسعهی محلی و فعالیتهای تخصصی مربوط به این حوزه را بدهند.
نقش واحد تحقیق و توسعه این است که با ارائهی شناختی از بازار و توسعهی محصولات یا خدمات جدید و یا متناسب با آن، ارتقاء نسخههای موجود آنها، کسبوکار را در رقابت نگاه دارد. رشد آتی کسبوکار تا حد زیادی وابسته به واحد تحقیق و توسعه است.
تحقیق و توسعه میتواند پرهزینه باشد. فناوریهای نوظهور و کارکنان بسیار متخصص، گران هستند. این واقعیت که هزینهها آشکارا هیچ تضمینی نسبتبه نرخ بازگشت سرمایه ندارند، بهوضوح بسیاری از مدیران عامل را نگران میکند. بااینحال کاری ضروری است و هزینههای مربوط به تحقیقوتوسعه باید در بودجه لحاظ شوند.
در برخی از کسبوکارها هزینههای مربوط به تحقیقوتوسعه میتوانند جزء سنگینترین مخارج باشند. فهرستهایی سالانه از شرکتهایی منتشر میشوند که بیشترین هزینه را برای تحقیقو توسعه میکنند؛ آمازون، سامسونگ و اپل میلیاردها دلار صرف این کار میکنند و اغلب در صدر این فهرستها قرار دارند.
اگر چه بسیاری از هزینههای مربوط به تحقیقوتوسعه را میتوان با اعتبارات مالیاتیاش جبران کرد. هزینههای دیگری هستند که شناسایی نمیشوند. بهعنوان یک کسبوکار باید تمام هزینهی پروژه را در برابر هزینههای شناساییشدهی اعتبارات مالیاتی تحقیقوتوسعه سنجید، سپس تصمیم گرفت که آیا پروژهی در نظر گرفته شده شدنی است یا خیر.
* مرجع: 👇
درصد مناسب از بودجه سازمان برای تحقیق و توسعه (R&D) به چند عامل بستگی دارد، از جمله صنعت، استراتژی شرکت، اهداف رشد و میزان رقابت. با این حال، برخی از خطوط راهنمای کلی و تجربی وجود دارند که میتوانند کمک کنند:
1. **صنایع فناوری و داروسازی**: این صنایع معمولاً درصد بالاتری از درآمد خود را به تحقیق و توسعه اختصاص میدهند. به طور کلی، 10 تا 20 درصد از درآمد ممکن است به R&D اختصاص یابد. شرکتهای بزرگ فناوری مانند گوگل، آمازون و شرکتهای داروسازی معمولاً در این محدوده قرار دارند.
2. **صنایع تولیدی و مهندسی**: شرکتهایی در این صنایع معمولاً بین 5 تا 10 درصد از درآمد خود را به تحقیق و توسعه اختصاص میدهند. این میزان بستگی به میزان پیچیدگی محصولات و سطح نوآوری مورد نیاز دارد.
3. **صنایع مصرفی و خدماتی**: این صنایع معمولاً درصد کمتری را برای R&D اختصاص میدهند، چرا که تمرکز بیشتر بر روی بازاریابی و خدمات به مشتری است. معمولاً 1 تا 5 درصد از درآمد به R&D اختصاص مییابد.
4. **صنایع سنتی و کمتکنولوژی**: در این صنایع، بودجههای R&D معمولاً کمتر از 1 درصد از درآمد است، زیرا این صنایع نیاز کمتری به نوآوریهای مداوم دارند.
**اصول کلی**:
- **مرحله رشد شرکت**: شرکتهای نوپا یا در حال رشد معمولاً درصد بیشتری از بودجه را به تحقیق و توسعه اختصاص میدهند، در حالی که شرکتهای بالغتر ممکن است درصد کمتری را در نظر بگیرند.
- **اهداف استراتژیک**: اگر یک شرکت به دنبال پیشرفتهای فناوری بزرگ یا ورود به بازارهای جدید باشد، ممکن است نیاز به افزایش بودجه R&D داشته باشد.
- **سطح رقابت**: در صنایعی که رقابت شدید است، شرکتها ممکن است بیشتر در R&D سرمایهگذاری کنند تا محصولات جدید و نوآورانهای را به بازار عرضه کنند.
در نهایت، تصمیمگیری درباره بودجه R&D نیازمند تحلیل دقیق و استراتژیک از وضعیت خاص شرکت و صنعت است. هیچ درصد مشخص و یکسانی برای همه سازمانها وجود ندارد، اما باید تعادل مناسبی بین سرمایهگذاری در R&D و سایر هزینهها برقرار شود تا به اهداف تجاری شرکت دست یابند.
بطور کلی قبل از تاسیس و شروع به فعالیت سازمان ، تمام بودجه و پس از تأسیس و فعالیت سازمان پنجاه درصد از درآمد سازمان