فرق ریسک نقدینگی و نقد شوندگی

در واقع، "ریسک نقدینگی" و "نقدشوندگی" دو اصطلاح مرتبط با قابلیت تبدیل یک دارایی به پول نقد هستند، اما تفاوت‌های ظریفی بین آنها وجود دارد:

• نقدشوندگی به سهولت و سرعت تبدیل یک دارایی به پول نقد بدون ضرر قابل توجه اشاره دارد.
• هرچه نقدشوندگی یک دارایی بیشتر باشد، می‌توان آن را سریع‌تر و آسان‌تر به پول نقد تبدیل کرد.
• سهام، اوراق قرضه و ارزهای رایج از جمله دارایی‌های نقد هستند.

• ریسک نقدینگی به احتمال ضرر یا زیان به دلیل عدم توانایی در تبدیل سریع یک دارایی به پول نقد در زمان مورد نیاز اشاره دارد.
• این ریسک زمانی به وجود می‌آید که تقاضا برای یک دارایی کم باشد یا بازار آن دارایی، غیرقابل نقد شدن باشد.
• ریسک نقدینگی برای دارایی‌هایی با نقدشوندگی پایین مانند املاک و مستغلات و کالاهای کلکسیونی بیشتر است.

• نقدشوندگی به قابلیت تبدیل یک دارایی به پول نقد اشاره دارد، در حالی که ریسک نقدینگی به احتمال ضرر یا زیان به دلیل عدم توانایی در تبدیل سریع یک دارایی به پول نقد اشاره دارد.
• نقدشوندگی یک ویژگی است، در حالی که ریسک نقدینگی یک احتمال است.
• نقدشوندگی بر سهولت و سرعت تبدیل یک دارایی به پول نقد تمرکز دارد، در حالی که ریسک نقدینگی بر احتمال ضرر یا زیان تمرکز دارد.

• سهام یک شرکت بزرگ با حجم معاملات بالا از نقدشوندگی بالایی برخوردار است. به این معنی که می‌توان آن را به سرعت و بدون ضرر قابل توجه به پول نقد تبدیل کرد.
• یک ملک از نقدشوندگی پایین برخوردار است. به این معنی که ممکن است زمان و تلاش زیادی برای فروش آن و تبدیل آن به پول نقد نیاز باشد.

• همیشه بین نقدشوندگی و ریسک نقدینگی یک رابطه معکوس وجود دارد. هر چه نقدشوندگی یک دارایی بیشتر باشد، ریسک نقدینگی آن کمتر خواهد بود.
• سرمایه‌گذاران باید قبل از سرمایه‌گذاری در هر دارایی، نقدشوندگی و ریسک نقدینگی آن را در نظر بگیرند.

• نقدشوندگی به قابلیت تبدیل یک دارایی به پول نقد اشاره دارد.
• ریسک نقدینگی به احتمال ضرر در هنگام تبدیل یک دارایی به پول نقد اشاره دارد.