چرا تفاسیر این کلمات:بساط-فراش-مداد-دحو-ضحی، یک معنی دادند؟

همه ی تفاسیر هم اینگونه نیستند. 

بساط: زمین هموار و گسترده یا فراخ (فرهنگ عربی - فارسی لاروس).

فراش: گستردنی، بستر، لانه پرنده. (فرهنگ عربی - فارسی لاروس) 

مداد:  جوهر (که با آن نویسند)، روغن،  همانندی،  روش.  (فرهنگ عربی - فارسی لاروس)

در  جمله: مداد السموات و الارض  به معنی  فاصله است؛  یعنی اگر  خدا بخواهد  دو دل را به همیدیگر  پیوند  دهد،  اگر فاصله ی آنها به اندازه ی زمین تا آسمان ها هم باشد، این کار را می کند

دحو: گسترانیدن است و فعل است ولی  بساط و فراش نام هستند.

ضحی (الارض): بلند شدن روز یا بالا آمدن خورشید است.  و برای زمین  روشن شدن آن است با تابش آفتاب.

باید گفت مفسران شیعه و سنی برای تفسیر، نگاه شان بیش تر  به روایات بوده تا به واژه شناسی و بهره گیری از دانش زبان شناسی. مثلا حمد اگر با ب بیاید، مانند بحمدک، به معنی دستور یا راهنمایی است (تفسیر کشف الاسرار) و اگر با ال بیاید به معنی ستایش است مانند الحمدلله.