اصطلاح "منشا ارز"

در امور گمرکی، تعیین منشا ارز به معنای تشخیص کشوری است که ارز مورد استفاده برای واردات یا صادرات کالا از آن کشور صادر شده است.

تعیین منشا ارز برای امور گمرکی اهمیت زیادی دارد. از این طریق، می‌توان به موارد زیر پی برد:

• منشأ کالا: تعیین منشا ارز می‌تواند به تعیین منشأ کالا کمک کند. این موضوع می‌تواند در محاسبه حقوق و عوارض گمرکی و همچنین در اجرای سیاست‌های تجاری دولت موثر باشد.
• تعادل تجاری: تعیین منشا ارز می‌تواند به ارزیابی تعادل تجاری یک کشور کمک کند. این موضوع می‌تواند در سیاست‌گذاری اقتصادی دولت موثر باشد.
• مبارزه با قاچاق: تعیین منشا ارز می‌تواند به مبارزه با قاچاق کالا کمک کند. این موضوع می‌تواند به حفظ اقتصاد کشور و حمایت از تولیدکنندگان داخلی کمک کند.

در ایران، تعیین منشا ارز بر اساس دستورالعمل‌های بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران انجام می‌شود. این دستورالعمل‌ها بر اساس قوانین و مقررات بین‌المللی و همچنین سیاست‌های تجاری دولت تدوین شده‌اند.

برای تعیین منشا ارز، به طور کلی به مدارک زیر نیاز است:

• فاکتور فروش: فاکتور فروش باید توسط فروشنده کالا صادر شده و حاوی اطلاعات زیر باشد:
  • نام و آدرس فروشنده
  • نام و آدرس خریدار
  • نوع و مقدار کالا
  • قیمت کالا
  • تاریخ صدور فاکتور
• گواهی مبدا: گواهی مبدا توسط اتاق بازرگانی یا سایر نهادهای مجاز صادر می‌شود و حاوی اطلاعات زیر است:
  • نام و آدرس فروشنده
  • نام و آدرس خریدار
  • نوع و مقدار کالا
  • کشور مبدا کالا
  • تاریخ صدور گواهی
• سایر مدارک: در برخی موارد، ممکن است مدارک دیگری نیز برای تعیین منشا ارز مورد نیاز باشد. برای مثال، در مواردی که کالا از طریق واسطه‌های تجاری وارد کشور می‌شود، ممکن است نیاز به ارائه مدارک مربوط به واسطه‌های تجاری نیز باشد.

در صورتی که مدارک ارائه شده توسط صاحب کالا، منشا ارز را به طور قطعی مشخص نکند، گمرک می‌تواند از صاحب کالا درخواست ارائه مدارک تکمیلی کند.