فرق سنگ نوشته با سنگ نبشته

در زبان اوستایی وات (حرف) «ف» نیست

در عربی دات های « چ، ژ، گ، پ» نیست

در برخی از زبان های آسیای خاوری (شرقی) دات « ر » نیست و برای همین بجای « ر » گویند «ل».

در آمریکای باستان (لاتین) اگرچه زبانشان اسپانیایی است بیک وات « و » و «ب» را نه «و» گویند و نه «ب» وآنکه چیزی میان این دو وات.

به گفته دوستان که پیشتر نوشته اند، «نبشته» کهن است و «نوشته» نو .

 نمونه: پیل را امروز فیل، پلپل را امروز فلفل و آذرپایگان (جایگاه آتش) را آذربایجان که این واژه ها از پارسی به عربی برگردانده شده که مردم در ایران چون پارسی را به خوبی نمی دانند، همین واژه های عربی شده را بکار گرفته اند. 

 با گذشت زمان هم در  زبانها، وات ها جای یکدیگر را گیرند که «ب» شود «و».

فرق معنایی  ندارند. تنها از نظر نوشتاری متفاوت هستند.

فرق سنگ نوشته و سنگ نبشته بیشتر توی شکل واژه‌سازی و یه کوچولو هم تو حال‌وهوای ادبیشونه 😄

🔹 سنگ‌نوشته:

یه ترکیب معمولی و امروزیه. یعنی نوشته‌ای که روی سنگ حک شده. خیلی جاها استفاده میشه، حتی تو اخبار یا کتابای مدرسه. مثلاً:

سنگ‌نوشته بیستون یکی از آثار مهم تاریخ ایرانه.

🔹 سنگ‌نبشته:

یه جور واژه‌سازی قدیمیه با حال‌وهوای ادبی‌تر. نبشتن همون شکل کهن‌تر نوشتنه.

وقتی کسی میخواد شیک‌تر یا ادیب‌تر حرف بزنه، از سنگ‌نبشته استفاده میکنه.

مثلاً تو کتابای باستان‌شناسی یا پژوهش‌های تاریخی بیشتر سنگ‌نبشته میگن.

✍️ یه جورایی می‌شه گفت:

• سنگ‌نوشته دم‌دستی‌تره
• سنگ‌نبشته رسمی‌تر و قدیمی‌تره

📚 مهم‌ترین و مفیدترین منبع؟ بی‌شک فرهنگ واژگان دکتر معین و دهخدا، مخصوصاً برای ریشه‌شناسی و تفاوت‌های تاریخی

ولی اگه دنبال یه منبع آنلاین سریع و خوب باشی:

واژه‌یار فرهنگستان زبان و ادب فارسی و همینطور دیکشنری آبادیس خیلی به‌دردبخورن

🌀 تهش اگه بین این دوتا موندی، بدون هر دو درسته، ولی اگه خواستی ادای باستان‌شناسای خفن رو دربیاری، برو سراغ سنگ‌نبشته 😄