رأی مند در متون کهن؟

خنک مرد داننده‌ی رای‌مند/به دل بی گناه و به تن بی‌گزند.

اسدی توسی(سده‌ی ۴ ه)

در این بیت هزار ساله، جای‌گرفتن واژه‌ی رایمند کنار واژه‌ی داننده، گویای این است که این واژه دارای چم [دارنده‌ی رای‌و دانایی] است= صاحب‌نظر.

و این واژه (رآی) است، نه(رأی)، این سروده‌ها را ببینید:

مرا گفت خوب آمد این رای تو/به نیکی گراید همه پای تو.

فردوسی

کنون شهر ایران سرای تو است/مرا ره نماینده رای تو است.

 فردوسی

چنان کرد مهراج کو رای دید/که رایش سپهر دلارای دید.

اسدی توسی

روی تو بدید عقل را رای برفت/قدت بچمید و سرو از جای برفت.

کمال الدین اسماعیل(سده ۷)

درآرند بنیاد روئین ز پای/جوانان بنیروی و پیران به رای.

سعدی

در سروده‌های بالا واژه‌‌ی رای(به‌چم اندیشه و خرد) با واژه‌های پای،سرای، دلارای و جای همقافیه شده  بنابراین  این واژه رآی است و  نه‌ رأی.